Αφού εξαντλήθηκε το ματαιόδοξο αλλά και αντιπολιτικό δίλημμα
«μνημόνιο-αντιμνημόνιο» πάνω στο οποίο συγκροτήθηκε, αναδιατάχθηκε αλλά και
υπέστη μια ιστορική ήττα το σύνολο του πολιτικού συστήματος, τώρα ήρθε η ώρα να
ανασυγκροτηθεί. Μη νομίζετε ότι μιλάμε για κάποια σοβαρή «ανασυγκρότηση», μπα
που τέτοια τύχη. Το νέο μέτωπο πάνω στο οποίο ασκούνται πολιτικές δήθεν «αντιμετώπισης» ,επί της ουσίας όμως
υποκειμενικής ανασυγκρότησης του
εκάστοτε πολιτικού χώρου (με την εξαίρεση του Κ.Κ.Ε ,που φρονίμως ποιεί
και απέχει από αυτό)είναι η Χρυσή Αυγή και η άνοδος του αντιδραστικού ποπουλισμού με την απεχθέστερη
μορφή του, αυτή του νεοναζιστικού
φαινομένου.
Αφού επέτρεψε την εκκόλαψη και ωρίμανση του φιδιού, τώρα το
πολιτικό σύστημα κυνηγά την ουρά του (και του φιδιού και την δική του).Δυστυχώς
ο δημόσιος -προφορικός τε και γραπτός- διάλογος για το θέμα, είναι ο λόγος της Χ.Α από την ανάποδη.Αφορισμοί, κραυγές,
αντιναζιστικές κορώνες του μεσοπολέμου, στομφώδεις –τόσο που τελικά καταντούν
γελοίες- καταδίκες.Δηλαδή το τίποτε.Και ακόμα χειρότερα αναπαραγωγή ενός λόγου
που κάνει τελικά τον λόγο του αντίπαλου «ελκυστικό» σε
τμήματα του αγανακτισμένου και κατάφορτου από θυμό ακροατηρίου.Και εκκλήσεις,
μπόλικες εκκλήσεις,αλλά και αμπελοφιλοσοφίες του στυλ «εμείς τους στείλαμε στη
Βουλή», «έτσι συμβαίνει στις κρίσεις», «αμα έρθει το τέλος της κρίσης θα
καθαρίσουνε, άρα θέλουμε μια άλλη πολιτική που θα....».Λες και είναι φυσική
νομοτέλεια και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε να περάσει
η κρίση, να εξαφανιστεί η Χ.Α. Αν είναι έτσι αδέλφια, τότε τι σκοτώνεστε ποιος
είναι ο καλύτερος στην αντιμετώπισή της;
Τα πράγματα όμως παρακάτω σοβαρεύουν και άλλο. Εκτός από τις
παρλαπίπες πολλοί μπαίνουν και στον πειρασμό να κάνουν και πολιτικούς
σχεδιασμούς για την πάρτη τους παίζοντας με την φωτιά.
Ελπίζω να μην είναι ακριβή τα αναγραφόμενα, ότι ο Σαμαράς αναζητά
τρόπο (είτε μέσω Καρατζαφέρη ή άλλον) να διεκδικήσει τμήμα του ακροατηρίου της
Χ.Α. –όχι πείθοντάς το και εντάσσοντάς το σε μια πολιτική ανάκαμψης- αλλά με μια πιο light εκδοχή της
ίδιας της Χ.Α. σε ένα δεξιό μέτωπο όλων.Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, αναρωτιέμαι
δεν υπάρχουν δυο άνθρωποι με μυαλό να του πουν ότι η Χ.Α δεν είναι ΛΑΟΣ, δεν είναι ΑΝΕΛ, είναι άλλο πράγμα; Επίσης
κυκλοφορούν αυταπάτες ότι αφού γίνει αποδεκτή στο δημοκρατικό παιχνίδι θα
μετασχηματιστεί σε ένα πιο μετριοπαθές ακροδεξιό κόμμα και επικαλούνται το
παράδειγμα του Εθνικού Μετώπου του Λεπέν. Καμία σχέση, η Χ.Α. δεν είναι ΕΠΕΝ (για όσους τη θυμούνται πριν
την ενσωματώσει ο Καραμανλής) .’Οχι μόνο θα φάνε τα μούτρα τους –αυτό ποσώς με
απασχολεί- αλλά θα κινδυνεύσουν να γίνουν Χίντεμπουργκ.Ας ρωτήσει κανέναν
άνθρωπο που να ξέρει, έστω και τον Δένδια.
Από την άλλη, ο Βενιζέλος προσπαθεί μέσα στην απόγνωση του
καταρρέοντος κόμματός του, να διασωθεί τιθέμενος αυτοβούλως στην ηγεσία του
αντιναζιστικού-δημοκρατικού στρατοπέδου.Με στομφώδεις εκκλήσεις και προτάσεις
ως μέθοδο.Νόμος που να κοπανάει στο
κεφάλι την Χ.Α, να φυλακίζει, να εκπίπτει βουλευτές από το αξίωμά τους και πάει
λέγοντας.Από κοντά και η ΔΗΜΑΡ με τον νομικό ακτιβισμό (αν όχι κρετινισμό) του
Ρουπακιώτη. Λες και οι νόμοι έλειψαν για την αντιμετώπισή της.Άντε και την θέσατε
εκτός νόμου ρε παιδιά.Τι έγινε δηλαδή;Σβήσαμε την πραγματικότητα; Άντε και σε
ένα νόμο κατά της φτώχειας, κατά της ανέχειας , κατά της αδικίας και η Ελλάδα
θα γίνει παράδεισος!Μην ξεχάσω , και ένα νόμο που να εντέλει την ανάπτυξη να
έρθει πάραυτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι έχει άλλον καημό. Να φανεί ως ο πιο αντιφασίστας
από όλους, αλλά όχι σε κοινό μέτωπο γιατί αυτοί είναι μνημονιακοί και θα τον
λερώσουν.Κάποιες δυνάμεις στο εσωτερικό του δε, φλερτάρουν και με την ιδέα ότι
το αντιναζιστικό, μπορεί να γίνει και εστία συσπείρωσης περί το υποκείμενό τους. Έτσι την πάτησε και με την κατά τα
φαινόμενα προσυνενοημένη με τους άλλους στάση Δραγασάκη στο πρόσφατο επεισόδιο
στην Βουλή, ότι να ο αριστερός πρόεδρος δεν χαρίζει κάστανα και μετά ψάχνανε
τον ...Πάντζα. Δια το θεαθήναι όλα αυτά βέβαια, αλλά καμιά φορά στραβώνει και
σου έρχεται μπούμερανγκ.
Βάση για μια στάση απέναντι στην Χ.Α. πρέπει να είναι η
έγκαιρη κατανόηση ότι η Χ.Α. δεν είναι δυνατόν να υπολογίζεται ούτε ως σανίδα σωτηρίας του παρόντος και θνήσκοντος
πολιτικού συστήματος, ούτε ως εμβρυουλκός ενός καινούργιου. Πολιτικό σύστημα
αποδεκτό για αυτήν είναι μόνο ο ίδιος ο εαυτός της.Κανείς άλλος.
Και με τέτοια εξαμβλώματα δεν παίζουνε παιχνίδια. Ούτε συνεννόησης ,
ούτε παίγνια επί χάρτου για χρήση τους
ως μπαμπούλες ή ως αφορμές για
ηρωοποίηση.
Αλλιώς... παραπέμπω στον τίτλο αυτής της ανάρτησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου