Το... θανάσιμο λάθος της Beat

του Φώτη Κόλλια

Η διαφορά στον τρόπο λειτουργίας μεταξύ της Booking, μιας εφαρμογής για κρατήσεις ξενοδοχείων, και της Beat (πρώην Taxibeat) που χρησιμοποιείται για να βρει κάποιος ταξί, ήταν αυτή που επέτρεψε στο υπουργείο Υποδομών να παρέμβει, με άγαρμπο τρόπο, στην αγορά υποστηρίζουν νομικοί κύκλοι που παρακολουθούν την υπόθεση.

Οπως εξηγούν, "δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται σύγχυση στη αγορά και στην Πολιτεία, περί του νομικού χαρακτηρισμού μίας υπηρεσίας". Η Beat "βασίστηκε κατά κάποιο τρόπο στο μοντέλο της Booking.com. Λειτουργούσε άριστα ως απλός μεσολαβητής της μίσθωσης ταξί, σαν να «σηκώνεις μέσω κινητού το χέρι και να καλείς ψηφιακά το ταξί». Επίσης, λειτούργησε άριστα και νόμιμα ως διαχειριστής πληρωμών για λογαριασμό τρίτων (των ταξιτζήδων). Εισπράττει το τίμημα για τη μεταφορά βάσει του ταξίμετρου με ηλεκτρονικούς τρόπους πληρωμής και το αποδίδει στους ταξιτζήδες". Δεν λειτουργεί, βέβαια, ούτε ως ηλεκτρονικός κατάλογος, ούτε ως διαφημιστική όπως για παράδειγμα κάνει η Booking.

Οπως λέει ο δικηγόρος Γιώργος Σακελλαριάδης, "η εταιρεία συμβάλλονταν μόνο με επαγγελματίες οδηγούς ταξί, δηλαδή όσους έχουν άδεια από το Κράτος, με αντικείμενο την αλλαγή του μέσου της ελεύθερης μίσθωσης (εκτός πιάτσας): αντί αν σηκώνεις μέσα στη βροχή ή το λιοπύρι το χέρι σου και να περιμένεις, πατάς ένα κουμπί σε έξυπνη συσκευή και περιμένεις... ηλεκτρονικά! Άρα ο εκσυγχρονισμός του μέσου πρότασης προς μίσθωση (καταναλωτής -> ταξί) , δεν πλήττει το χαρακτήρα της κύριας σύμβασης, αφού τα μέρη έχουν και την ελευθερία ακύρωσης, άρνησης, κ.ο.κ".

Το ίδιο συμβαίνει (ή πρέπει να συμβαίνει με βάση τη σύμβαση) και στο Booking που δεν είναι ξενοδόχος, ούτε επιδιώκει να γίνει. Διευκολύνει την κράτηση και αν ζητηθεί και την είσπραξη, έναντι αμοιβής φυσικά, ενώ λειτουργεί και υπηρεσία καταλόγου και διαφήμισης, απολύτως νόμιμα.

Ποιο ήταν το θανάσιμο λάθος της Beat που επέτρεψε στο υπουργείο Υποδομών να παρέμβει με τη νομοθετική ρύθμιση που θα κατατεθεί σύντομα στη Βουλή; "Οι προσφορές" λέει ο κ. Σακελλαριάδης. "Όταν παύεις να λειτουργείς ως facilitator και εισπράκτορας τρίτου, αλλά κανονίζεις ως ιδιώτης ελεύθερα το κόμιστρο, γίνεσαι πλέον εσύ ο μεταφορέας, ο έχων την οικονομική πολιτική της αξίας της μεταφοράς, άρα δημιουργείς αθέμιτες πρακτικές για τους εκτός beat οδηγούς ταξί και το κυριότερο τροποποιείς αυτό που δεν τροποποιείται: Δεν επιτρέπεται ένας οδηγός ταξί να μας κάνει «έκπτωση» στο ταξίμετρο, αν το λειτουργεί σωστά (βάσει ισχύοντος καθεστώτος, ομολογουμένως διεθνώς)".

Το κόμιστρο των ταξί στην Αθήνα πρέπει να είναι ίδιο, με βάση το νόμο. Οποιος προσφέρει διαφορετικό τιμολόγιο παρανομεί. Συνεπώς, λένε νομικοί κύκλοι, το υπουργείο Υποδομών έπρεπε να παρέμβει και να επιβάλλει πρόστιμο στην Beat γιατί μέσω των προσφορών παραβιάζει το νόμο του ενιαίου κομίστρου. Στο υπουργείο προτίμησαν, βέβαια, τη νομοθετική παρέμβαση που - αν επιβεβαιωθούν όσα έχουν διαρρεύσει για το περιεχόμενό της - θα "καταπέσει με την πρώτη προσφυγή στην Ε.Ε." όπως εξηγούν οι νομικοί.

Είναι λοιπόν προφανές, ότι "η Beat παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό της και της επιτυχία της και μπήκε σε χωρικά ύδατα άγνωστα, απρόσεκτα, επιτρέποντας στο υπουργείο να «επέμβει». Ποια είναι η διαφορά με την booking; "Τις προσφορές τις ανεβάζουν οι ξενοδόχοι, γιατί απλά δικαιούνται να το κάνουν... Όχι η booking! Ούτε στο τέλος του μήνα «καταβάλλει» η booking τη διαφορά από τις προσφορές - εκπτώσεις στους ξενοδόχους". 

Αυτή η συχνή πρακτική της Beat, κατά τη γνώμη του κ. Σακελλαριάδη, "ήταν ένα τεράστιο αυτογκόλ σε νομικό επίπεδο, αφού τελικά κατέβαλε εκείνη το κόμιστρο στον κάθε οδηγό ταξί (τη διαφορά ανάμεσα στην έκπτωση και το νομικά καθορισμένο τιμολόγιο), με αποτέλεσμα να καθίσταται de facto μεταπωλητής υπηρεσίας μεταφοράς, άρα και επιχείρηση παροχής μεταφορικού έργου". Έτσι προσέφερε και νομικό οπλοστάσιο στους εχθρούς της υπηρεσίας η οποία εξυπηρετεί σήμερα χιλιάδες Αθηναίους. 

Ο ιδρυτής και επικεφαλής της Beat Νίκος Δρανδράκης υπεραμύνεται της λειτουργίας της υπηρεσίας και τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει και διαδικτυακή καμπάνια για την ανατροπή του σχεδίου νόμου. Το τελευταίο περιέχει διατάξεις που στην ουσία καταργούν τη δυνατότητα των χρηστών της εφαρμογής να επιλέξουν το ταξί που θα καλέσουν! Στο υπουργείο Υποδομών απάντησαν χθες πως οι νόμιμες ηλεκτρονικές υπηρεσίες και εφαρμογές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Μένει, βέβαια, να δούμε και επισήμως το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου.

www.euro2day.gr 

30/9/2017

ΥΓ.από anestios: Εξαιρετικά κατατοπιστικό για ένα πολύ σημαντικό θέμα , γύρω από από το οποίο ο παλαιοκομματισμός, οι ιδεοληψίες , η προχειρότητα, οι κραυγές μονίμως φωνασκούντων πολιτευτάδων, οι κουτοπονηριές συντεχνιών αλλά και "προχωρημένων" εταιριών έχουν στήσει τρελό χορό. Γιατί καλά είναι να ξέρουμε για ποιο θέμα μιλάμε και να μην μηρυκάζουμε εύκολες τοποθετήσεις από Γραφεία Τύπου (επίσημα και ανεπίσημα) ή από κανάλια και sites σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Τιμητές με περισσή υποκρισία και ρηχότητα

του Βασίλη Καραποστόλη

Με όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό μπαίνει κανείς στον πειρασμό να ασπασθεί την άποψη ότι καλύτερα ένας λαός να είναι ελαττωματικός παρά να μην είναι τίποτα. Γιατί, πράγματι, οι καταδικαστικές βολές, οι ελεεινολογίες, οι μυκτηρισμοί που έχουν για στόχο τους τον χαρακτήρα των συγχρόνων Ελλήνων, εκεί οδηγούν.

 Κατήγοροι κάθε λογής φορτώνουν στον πληθυσμό όλα τα κουσούρια που θα χρειάζονταν, ώστε να θεωρηθεί ο πληθυσμός αυτός οριστικά χαμένος: φαίνεται πως τον έχει σφραγίσει η διαφθορά, η οκνηρία, η κουτοπονηριά. Σημαδεμένος με όλα αυτά τα γνωρίσματα ένας λαός θα έπρεπε να σέρνεται εδώ και αιώνες μες την εξαθλίωση. Δεν συνέβη έως τώρα αυτό. Αλλά οι κριτές επιμένουν. Παρατηρώντας με οίκτο ανάμεικτο με απέχθεια το τεράστιο λαϊκό ζώο να τσαλαβουτάει στο βούρκο του, τού στέλνουν το ύστατο μήνυμα: ανορθώσου, βγες απ’ τη λάσπη, γίνε άνθρωπος! Μεταμορφώσου από τη μια στιγμή στην άλλη!

 Δεν ξέρει κανείς εάν σ’ αυτές τις παροτρύνσεις των αφ’ υψηλού εξυγιαντών της ζωής μας υπερισχύει η υποκρισία ή η ρηχότητα. Το βέβαιο είναι ότι τα δύο αυτά συνδυάζονται εύκολα. Αφενός οι τιμητές κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι σ’ ένα ζωντανό σώμα -και κάθε κοινωνικό σύνολο τέτοιο είναι- δεν μπορεί το κεφάλι να καταδικάζει τα χέρια και τα πόδια. Αφετέρου οι μομφές αυτές είναι επιπόλαιες, γιατί ξεχνούν το πασίγνωστο: ότι καμιά αλλαγή στις στάσεις και τη συμπεριφορά ενός λαού δεν μπορεί να έρθει μέσα σε σύντομο χρόνο και ούτε με τη μέθοδο μιας βίαιης παιδαγωγικής.  

Αξιοποίηση των ελαττωμάτων

 Αλλού όμως βρίσκεται το μείζον πρόβλημα. Είναι ότι κάθε σωφρονιστική και τιμωρητική αντίληψη που εφαρμόζεται στα κοινωνικά ζητήματα, χάνει από τα μάτια της το εξής θεμελιώδες: εφόσον δεν γίνεται να εξαφανιστούν μερικά ελαττώματα, επιβάλλεται να βρεθεί τρόπος ώστε, τουλάχιστον, να αναδειχθεί και να ενεργοποιηθεί η θετική τους πλευρά. Δεν υπάρχει ελάττωμα που να μην μπορεί ως ένα βαθμό να αξιοποιηθεί. Αυτή είναι μια πραγματική δυνατότητα που μας τη δείχνει τόσο η ιστορία όσο και οι καθημερινές εμπειρίες. Πάρτε για παράδειγμα τη ροπή προς την ανομία που χαρακτηρίζει μερικά άτομα. Εάν αφεθεί ανεξέλεγκτη αυτή η ροπή θα δώσει ασυγκράτητους άρπαγες, ληστές, πειρατές. Μόλις όμως εμφανιστεί η σταθερή και αποφασισμένη θέληση κάποιου άλλου, που θα σταθεί εμπόδιο στον δρόμο τους, όχι απλώς για να ανακόψει τους αδέσποτους, αλλά για να στρέψει την ορμή τους σε άλλη κατεύθυνση, τότε είναι πιθανόν οι σκληροτράχηλοι παραβάτες των νόμων να μπουν στο καινούργιο αυλάκι που ανοίχθηκε μπρος τους.
 Κάτι τέτοιο δεν συνέβη με τους κλέφτες και τους αρματωλούς λίγο πριν από την εθνεγερσία κατά των Οθωμανών; Και δεν συντελέστηκε μια παρόμοια «μεταποίηση ενέργειας» με τους ζωοκλέφτες που στη διάρκεια της Κατοχής στελέχωσαν τις αντάρτικες οργανώσεις;

Αλληλεπίδραση 

Τα ανάλογα ισχύουν στην οικονομία και την κοινωνική ζωή. Το παν είναι να αντιληφθούμε ότι τα στοιχεία που απαρτίζουν μια κοινωνία συναρτώνται οργανικά μεταξύ τους. Επιπλέον η κακή επίδραση του ενός μπορεί να αντισταθμιστεί είτε από την καλή επίδραση ενός άλλου, είτε από μια εσωτερική «διάσπαση» του αρνητικού στοιχείου που θα εξισορροπούσε κάπως τις βλαπτικές του συνέπειες. Γινόμαστε μήπως πολύ θεωρητικοί την ώρα που ο κόσμος καίγεται; Μα πώς είναι δυνατόν σ’ αυτόν τον τόπο που λάτρευε πάντα τη θεά Ομήγυρη να μην συζητήσουμε μεταξύ μας για τη φωτιά προτού να ριχτούμε καταπάνω της; Οι αγορεύσεις, οι λογομαχίες, ή και το κουβεντολόι αν θέλετε, είναι ένα μέρος της εθνικής παθολογίας μας, αλλά την ίδια στιγμή αποτελούν κι ένα είδος γυμνάσματος. Συχνά παρατραβούν, πράγματι, οι σχολιασμοί και οι εικοτολογίες. Από την εποχή του Ησιόδου και του Αριστοφάνη έως εκείνη του Ροϊδη και μέχρι σήμερα δεν έχει εξασθενίσει πολύ αυτό το χούι να φέρνουν οι ντόπιοι τα γεγονότα στο στόμα τους για να τα αναπλάσουν, αμελώντας συχνά να τα αντιμετωπίσουν άμεσα.

 Χρυσή τομή μεταξύ σιωπής και φλυαρίας

 Η συνήθεια άντεξε, λοιπόν, πολύ στον χρόνο. Δύσκολα επομένως θα αλλάξει δραστικά. Εάν, ωστόσο, υπάρχει μια παθητικότητα σ’ αυτή την παράδοση, δέστε και πόση ενεργητικότητα κρύβει. Σε μια συντροφιά που συζητάει σήμερα ώρες ατέλειωτες για την κρίση και το μνημόνιο, όπου ο καθένας θέλει να λέει την δική του εκδοχή για τα πράγματα, είναι γεγονός ότι από τη μια μεριά η ανθρώπινη ενέργεια σπαταλιέται. Τι ψωροέπαρση θα έλεγε ένας ειδήμων! Τι «κοπανισταί αέρος» είναι τούτοι, θα αναφωνούσε κι ο Ροϊδης. Από την άλλη, όμως, ακονίζεται η επιχειρηματολογία και η διάθεση να έχει κανείς γνώμη, να τη λέει ανοιχτά και κατόπιν να την ακολουθεί έως έξω, στο δρόμο. Από τις σπιτικές κουβέντες μπορούν να γεννηθούν κινητοποιήσεις στους δρόμους. Από τις απεραντολογίες ένας ξαφνικός και συγκεκριμένος θυμός. Από τη γλώσσα που δουλεύει ροδάνι μια κραυγαλέα απόφαση να απαιτηθούν αλλαγές. Έτσι ζουν οι κοινωνίες. Η κάθε μια με το δικό της τρόπο. Κι όποιοι φαντάζονται ότι με ειδικά «μεταρρυθμιστικά μέτρα» θα κάνουν έναν λαλίστατο πληθυσμό να καταπιεί την γλώσσα του, ώστε να δουλεύει στο εξής πιο αποδοτικά, σιωπηλός και συγκεντρωμένος, πελαγοδρομούν σε φαντασιώσεις τους περί παγκοσμίου και ορθού μοντέλου ζωής. Δεν σημαίνει, βέβαια, αυτό ότι δεν είναι χρήσιμο να περιοριστεί η φλυαρία και το αναμάσημα των άλλοθι. Άλλο, όμως, είναι να ζητάς οι συζητήσεις να είναι πιο ουσιώδεις πολιτικά, κι άλλο να λες ότι με την πολιτικολογία χάνεται πολύτιμος χρόνος. Για να τον κάνουμε, τελικά, τι τον χρόνο;


www.slpress.gr     28/9/2017

Παιχνίδι κέντρου

Του Παντελή Μπουκάλα

​Βγήκαν σε αναζήτηση προπονητή χωρίς να έχουν αποφασίσει ακόμη ποιο όνομα θα έχει η ομάδα τους (Φ.Κ.; Π.Κ; Κ.Α.; Α.Κ.; Π.Π.; κάτι άλλο;), σε ποιο άθλημα θα επιδοθεί, άρα και σε ποιο πρωτάθλημα θα συμμετάσχει, ποιο χρώμα θα έχει η φανέλα της, ποιο σύμβολο πάνω της θα της δίνει ταυτότητα, ποια πόλη της πολιτικής γεωγραφίας θα έχει έδρα, με ποια ευρωπαϊκή ομάδα θα αδελφοποιηθεί κτλ. Βρέθηκαν δέκα πρόθυμοι προπονητές, ποικίλων αθλημάτων και ικανοτήτων, άλλοι με προϊστορία κι άλλοι αυτοχειροτονημένοι. Προσελήφθησαν και οι δέκα, αφού το οδηγητικό δόγμα είναι το πατροπαράδοτο «βλέποντας και κάνοντας», εντελώς αντίθετο από το «κάνουμε ό,τι βλέπουμε πως πρέπει να γίνει».

Οι παράγοντες της ομάδας που ακόμη δεν υπάρχει, οι μισοί εκ των οποίων αυτοπροτάθηκαν και σαν προπονητές, αποφάσισαν να αποφασίσουν οι οπαδοί, ψηφίζοντας, ποιος από τους υποψηφίους του προπονητικού θώκου θα επιλεγεί τελικά. Οι δέκα άρχισαν τις δηλώσεις για να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους. Επειδή όμως δεν γνώριζαν σε ποιο ακριβώς οπαδικό κοινό απευθύνονταν, αν οι πιθανοί ακροατές τους ήταν φίλοι του ποδοσφαίρου, του βόλεϊ, του χάντμπολ κτλ., αν ήταν οπαδοί του καναπέ, αραχτοί, ή από εκείνους που τρέχουν και στα γήπεδα, μιλούσαν τρεις και τέσσερις διαλέκτους ταυτόχρονα ή διάλεγαν διάλεκτο ανάλογα με το τι τους έλεγε κάθε φορά η πολιτική όσφρησή τους για την κλίση των ακροατών τους. Το αποτέλεσμα ήταν η σύγχυση, αφού έχει αποδειχτεί πως είναι δύσκολο να μιλάς για ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας την ορολογία του πόλο. Εξίσου δύσκολο είναι να επιχειρείς να δελεάσεις τους φανατικούς της σπυριάρας μπάλας του μπάσκετ εξυμνώντας τις αρετές του μπάντμιντον ή κάποιου άλλου σπορ.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες, και παρότι ακόμα παίζεται αν η ομάδα θα πάει για πρωταθλητισμό ή θα παλέψει για μια αξιοπρεπή παρουσία, όπως παίζεται και το αν θα λέγεται Φ.Κ. (Φιλελεύθερο Κέντρο), Π.Κ. (Προοδευτικό Κέντρο), Κ.Α. (Κεντρώα Αριστερά), Α.Κ. (Αριστερό Κέντρο), Π.Π. (Πράσινο Ποτάμι), ή κάτι άλλο, αποφασίστηκε να γίνει η επίσημη πρώτη της (ένα εσωτερικό διπλό) σε μεγάλο στάδιο της πρωτεύουσας. Ορίστηκε διαιτητής, αποδεκτός από όλους, παραγγέλθηκε η εκτύπωση εισιτηρίων των τεσσάρων ευρώ, τοποθετήθηκαν γιγαντοθόνες σε όλες τις πόλεις και... Και την ύστατη στιγμή είδαν ότι είχαν βάλει μπασκέτες σε γήπεδο ποδοσφαίρου: δεν είχαν κλείσει το στάδιο, δεν είχαν καν μιλήσει με τους διαχειριστές του. Το αποτέλεσμα: 0-0 άνευ αγώνος.

Καθημερινή 24/9/2017