wwww.tvxs.gr 29/10/2019
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019
Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019
Κλιματική κρίση, ένα λάθος και υποκριτικό debate
του Μάκη Ανδρονόπουλου
Το έχει νιώσει ολόκληρος ο πλανήτης. Έχουμε εισέλθει σε μια πρωτοφανή κλιματική κρίση, σε μια επικίνδυνη πραγματικότητα που απειλεί να ανατρέψει τα πάντα. Τώρα, αν η «κλιματική αλλαγή» οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα ή είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συμβαίνει κάθε ενενήντα χιλιάδες χρόνια και ήρθε η ώρα του (που δεν ήρθε), who gives a dime? Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι κινδυνεύουν εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές και ολόκληρο το πλανητικό οικοσύστημα, ενδεχομένως κι ο ίδιος ο υπαρκτός πολιτισμός μας.
Αυτό είναι το ζήτημα και όχι αν πρόκειται για φυσικό φαινόμενο που δεν έχει σχέση με τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οπότε συνεχίζουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα και έχει ο θεός ή αν πρέπει να μειώσουμε δραστικά και άμεσα τους ρύπους υιοθετώντας καθαρές τεχνολογίες, ακόμη και την πυρηνική, για να μην φτάσουμε στο «σημείο χωρίς επιστροφή» που έρχεται καταπάνω μας.
Χωρίς αμφιβολία, οι δύο εκδοχές της κλιματικής κρίσης που βιώνουμε και κυρίως η επικοινωνιακή διάσταση που έχουν προσλάβει, υποκρύπτουν ένα λυσσαλέο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό με σημαντικές γεωπολιτικές διαστάσεις. Οι business που παίζονται γύρω από την κλιματική κρίση είναι τεράστιες. Ενεργειακά project, φαραωνικές υποδομές, οικιστική ανάπτυξη, πράσινα σπίτια και πράσινα …άλογα. Οι μελέτες, sur mesure, υποστηρίζουν κάθε λογής συμφέροντα και ο κόσμος παρακολουθεί αδρανής κάνοντας like στους απειλητικούς ή στους καθησυχαστικούς τίτλους των κοινωνικών δικτύων.
Φυσικά, είναι και οι νέοι που ακολουθούν τη νεαρή Σουηδέζα Greta Thunberg, στην οποία έχουν πέσει πάνω της οι πάντες. Εννοείται πως η καμπάνια της από κάποιους χρηματοδοτείται που προφανώς δεν είναι άγιοι, αλλά σημασία έχει ότι πίσω της δημιουργήθηκε ένα παγκόσμιο μαθητικό-νεανικό κίνημα που αν μη τι άλλο, καταδεικνύει πως δεν κοιμούνται όλοι τον ύπνο του δικαίου. Κάπως έτσι, τα «πράσινα» κόμματα είναι στα πάνω τους και όλοι, συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί προσπαθούν να πρασινίσουν, τουλάχιστον στα λόγια. Η «πράσινη» αριστερά που ψάχνει να βρει χώρο ουσιαστικής παρέμβασης, κατά βάθος αντιλαμβάνεται πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια καπιταλιστική «στρατηγική αποεπένδυσης», το δικό της περιβόητο degrowth, που φορτώνει τώρα το κόστος στους καταναλωτές και τους φορολογούμενους για τη μετάβαση σε ένα άλλο μοντέλο παραγωγής, προκειμένου να σωθούμε. Ο καπιταλισμός, για μία ακόμη φορά, της πήρε τα …σώβρακα.
Η συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν, στο νέο βιβλίο της
«On Fire: The Burning Case for a Green New Deal» («Καιγόμαστε: Η Καυτή Υπόθεση για μια Νέα Πράσινη Συμφωνία») κάνει λόγο για κλιματική βαρβαρότητα μέσα από μια εμβριθή κριτική ανάλυση όπου επισημαίνει ότι ο φιλελευθερισμός και οι υπέρμαχοί του είναι παγιδευμένοι σε μια ιδεολογία αδιαφορίας για την κλιματική κρίση, αφού δεν μπορούν να φανταστούν τίποτα εκτός από την επικερδή ανάπτυξη και την κατανάλωση. Υποστηρίζει επίσης ότι η κλιματική κρίση είναι άρρηκτα δεμένη με την μετανάστευση και τον ρατσισμό. «Η λευκή υπεροχή προέκυψε όχι επειδή κάποιοι είχαν ιδέες που θα οδηγούσαν πολλούς ανθρώπους στον θάνατο, αλλά επειδή ήταν χρήσιμο να προστατευτούν οι βάρβαρες αλλά ιδιαίτερα επικερδείς δραστηριότητες. Η εποχή του επιστημονικού ρατσισμού ξεκινά μαζί με το εμπόριο των σκλάβων – υπάρχει ερμηνεία γι’ αυτήν την κτηνωδία. Αν η απάντησή μας στην κλιματική αλλαγή είναι η θωράκιση των συνόρων μας, τότε φυσικά, οι θεωρίες που θα δικαιολογούσαν αυτή την απόφαση, που δημιουργούν αυτή την ιεράρχηση της ανθρωπότητας, θα επανέλθουν» . (Democracynow, 9/2019)
Από την άλλη, είναι πολύ πιθανό, μια παγκοσμίως συντονισμένη επιθετική πολιτική μείωσης των ρύπων να μην επηρεάσει δραστικά την κλιματική αλλαγή και τα φαινόμενα να συνεχιστούν. Δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτε, ούτε έτσι, ούτε αλλιώς.
Σημειωτέον ότι το επιχείρημα πως το διοξείδιο του άνθρακα είναι ελάχιστο στη γήινη ατμόσφαιρα -μόλις το 0,04%-, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν περιοχές του πλανήτη, βιομηχανικές ή μεγαλουπόλεις που η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά βεβαρυμμένη. Πεθαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο εξ αιτίας του μολυσμένου αέρα. Παράλληλα, τα επιχειρήματα των οικολόγων που δεν θέλουν τα φωτοβολταϊκά γιατί χαλάνε το μικροκλίμα ή τις ανεμογεννήτριες γιατί σκοτώνουν τα πουλιά και την αισθητική είναι για …κλωτσιές.
Είναι σαφές λοιπόν πως οι κυβερνήσεις βρίσκονται ανάμεσα σε δύο πυρά και υποκρίνονται πως νοιάζονται για τον κόσμο, όπως άλλωστε προκύπτει από τις εκθέσεις και τις σχετικές συνεδριάσεις στον OHE. Οι διασκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, ως προς την απρόσμενη ένταση των καιρικών φαινομένων. Η μη δεσμευτική Συμφωνία των Παρισίων (2015) κατέρρευσε και οι εκπρόσωποι των 197 χωρών του Οργανισμού χειροκροτούν την Γκρέτα δήθεν προβληματισμένοι.
Στο μεταξύ οι πλούσιοι, εκτός από τις offshore, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, την πρώτης ποιότητας κόκα και τα κέντρα ανανέωσης, την άψογη διατροφή κλπ, αγοράζουν σαν τρελοί τεράστιες εκτάσεις – «ρεζέρβες επιβίωσης» στη Νέα Ζηλανδία, στην Αυστραλία, στη Μαδαγασκάρη, στη Μεσόγειο, στη Νότια Αμερική, όπου δηλαδή, οι κρυφές μελέτες που γίνονται γι΄ αυτούς τους λένε ότι θα υπάρχει ασφάλεια. Εκεί στα τεράστια κτήματά τους καλλιεργούν βιολογικά, φτιάχνουν καταφύγια και φράκτες, γι΄ αυτούς και τους υπηρέτες και τους μπράβους τους. Αλλά είναι βέβαια και οι collapsistes, οι οπαδοί της θεωρίας της επικείμενης κατάρρευσης του γήινου οικοσυστήματος που φτιάχνουν κι αυτοί «κοινότητες επιβίωσης».
Κάπως έτσι, ο καθείς κοιτάει την πάρτη του, αυξάνεται ο κοινωνικός μηδενισμός και η εντροπία του κοινωνικο-πολιτικού συστήματος, η απορρύθμιση των πάντων, η έκπτωση του διεθνούς δικαίου, η εκκόλαψη της αυταρχικής μετα-δημοκρατίας και του …dark web. Όλα δείχνουν πως θα εισέλθουμε σύντομα στην εποχή των Σωτήρων.
http://makisandronopoulos.blogspot.com 6/10/2019
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019
Ο ανασκολοπισμός της Ιστορίας
του Νίκου Μπίστη
Το Ευρωκοινοβούλιο αδυνατώντας να ασχοληθεί με τα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος της Ευρώπης ασχολείται με το παρελθόν. Με τρόπο προκλητικό και εξοργιστικό. Αυτή την φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, δεν περιορίστηκε στην εργαλειακή χρήση της Ιστορίας αλλά προχώρησε στον ανασκολοπισμό της.
Απεφάνθη ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε άμεσο αποτέλεσμα του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου Μολότωφ -Ρίμπεντροπ, χαρακτηρίζει την ΕΣΣΔ συνυπεύθυνη με την ναζιστική Γερμανία για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και ζητά να καθοριστεί .... «Ημέρα μνήμης των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων» η ημερομηνία υπογραφής του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου. Είναι η φυσική και επιδιωκόμενη κατάληξη της ανιστόρητης εξίσωσης φασισμού - ναζισμού με τον κομμουνισμό. Καθόλου τυχαία επέλεξαν τον δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο για την τελική επίθεση στην Ιστορία και την μνήμη. Τότε σφυρηλατήθηκε η μεγάλη αντιφασιστική Συμμαχία των τριών μεγάλων και ο αντιφασισμός από τα κάτω, ρεύμα που επιβίωσε και επηρέασε εξελίξεις ακόμα και την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Τα μεταπολεμικά χρόνια δημιουργήθηκε η υγειονομική ζώνη που απαγόρευε στην Ακροδεξιά να πλησιάσει κυβερνητικούς θώκους στην Ευρώπη. Τώρα η υγειονομική αυτή ζώνη έχει καταργηθεί. Πληθαίνουν οι μεταμφιεσμένοι Ακροδεξιοί που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις η κτυπάνε την πόρτα τους. Η σχετικοποίηση της Ακροδεξιάς, η ενσωμάτωση της ρητορικής της από τμήμα της Δεξιάς, διευκολύνεται από την αποδιάρθρωση του πάλαι ποτέ αντιφασιστικού μετώπου, τον κατακερματισμό του και τέλος την εξομοίωση με ψευδοεπιστημονικά επιχειρήματα του κομμουνισμού με τον ναζισμό. Και αυτά την ώρα που Λεπέν, Σαλβίνι, Ούρμπαν και άλλοι αποτελούν τον πραγματικό κίνδυνο για την Ευρώπη και την Δημοκρατία. Αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι πόλεμοι της μνήμης αφορούν το μέλλον. Ελέγχοντας το παρόν, ξαναγράφουν το παρελθόν για να κυριαρχήσουν στο μέλλον.
Αν έπρεπε να οριστεί μια ημέρα ντροπής για αυτούς που με την υπογραφή τους απελευθέρωσαν την επιθετικότητα του Χίτλερ, αυτή είναι η 28 Σεπτεμβρίου του 1938 όταν Χίτλερ, Μουσολίνι, Τσάμπερλαιν και Νταλαντιέ υπέγραψαν ερήμην της κυβέρνησης της Τσεχοσλοβακίας την Συμφωνία του Μονάχου και τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Χίτλερ κατέλαβε το σύνολο της χώρας. (Αξίζει εδώ να θυμηθούμε ότι η πολύπαθη μεταγενέστερα Πολωνία και η Ουγγαρία έσπευσαν όπως οι ύαινες στα αποφάγια , να προσαρτισουν δύο περιοχές της Τσεχοσλοβακίας. Το αναφέρω γιατί οι κυβερνήσεις αυτών των δύο χωρών πρωτοστατούν στον πόλεμο της μνήμης αλλά για τα πεπραγμένα τους παρουσιάζουν κενά μνήμης). Η Συμφωνία ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής κατευνασμού του Χίτλερ στην οποία επιδόθηκαν με παταγώδη αποτυχία οι Αγγλογάλλοι. Ήταν όμως και κάτι επιπλέον. Αποτυπωνόταν σε αυτήν και η συνεχής επιδίωξη των Δυτικών να στρέψουν τον Χίτλερ προς Ανατολάς. Αυτός είναι ο λόγος που η Γαλλία - η οποία συνδεόταν με αμυντική συμφωνία με την Τσεχοσλοβακία- απέρριψε την πρόταση της Σοβιετικής Ένωσης για στρατιωτική συνεργασία σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης στην Τσεχοσλοβακία. Στην συνέχεια υπέγραψε την Συμφωνία του Μονάχου την οποία καταδίκασε εξ αρχής η Σοβιετική Ένωση
Γι’ αυτό δεν μπορεί να αξιολογήσει κάποιος το Σύμφωνο Μολότωφ Ρίμπεντροπ αποσυνδεμένο από την Συμφωνία του Μονάχου. Υπήρχαν και άλλες ενέργειες η παραλείψεις των Δυτικών που τροφοδοτούσαν την υποψία του Στάλιν ότι δεν επιθυμούν Συμμαχία κατά του Χίτλερ αλλά διέξοδο της επιθετικότητας του τελευταίου προς Ανατολάς. Πιο χαρακτηριστικές ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας με την συνδρομή αμερικανικών και βρετανικών βιομηχανιών κατά παράβαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών και η αδιαμαρτύρητη αποδοχή της προσάρτησης (Anschluss) της Αυστρίας τον Μάρτιο του 1938.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει σοβαρός ιστορικός που να μην επισημαίνει την προσπάθεια του Στάλιν να συνάψει αντιχιτλερική συμμαχία με Αγγλία και Γαλλία. Γιατί, λοιπόν, δεν έγινε δυνατή η έγκαιρη συγκρότηση αυτής της μεγάλης συμμαχίας; Ας αφήσουμε να απαντήσει ένας υπεράνω πάσης υποψίας μεγάλος Βρετανός, ορκισμένος αντισοβιετικός, που είχε όμως υποχρέωση απέναντι στην ιστορική αλήθεια, μια και στην χώρα του ολομόναχος προειδοποιούσε για τον επερχόμενο όλεθρο και αντιμετωπιζόταν ως γραφικός. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ , στα « Απομνημονεύματα του Β Παγκόσμιου Πολέμου» γράφει : « Εάν ο κ. Τσάμπερλαιν απαντούσε αμέσως όταν έλαβε την ρωσική πρόταση ¨ ναι, ας ενωθούμε εμείς οι τρεις( Αγγλία , Γαλλία και ΕΣΣΔ) και ας σπάσουμε τα πλευρά του Χίτλερ¨ η Ιστορία μπορεί να είχε ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Χειρότερο πάντως δεν θα μπορούσε να πάρει». Στις 4 Μαΐου 1939 προειδοποιεί « Δώδεκα ημέρες έχουν παρέλθει αφού έγινε η ρωσική πρόταση. Ο βρετανικός λαός έχει το δικαίωμα, εν συνεννοήσει μετά της Γαλλικής Δημοκρατίας να ζητήσει από την Πολωνία όπως μη παρεμβάλλει εμπόδια στον δρόμο της κοινής υποθέσεως. ( εννοεί την άρνηση των Πολωνών να προσφέρουν στον Κόκκινο Στρατό πεδίο μάχης επί πολωνικού εδάφους σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης). Όχι μόνο οφείλουμε να δεχθούμε την πλήρη συνεργασία με την Ρωσία αλλά πρέπει να περιληφθούν στην συμφωνία και οι Βαλτικές χώρες, η Λιθουανία , η Λετονία και η Εσθονία.» Και καταλήγει « Αντί όμως να γίνει αυτό, μακρά σιωπή επακολούθησε και ετοιμάζοντο ημίμετρα και συνετοί συμβιβασμοί . Η αργοπορία αυτή ήταν μοιραία για τον Λιτβινωφ ( προκάτοχος του Μολότωφ) .Η τελευταία του προσπάθεια να καταλήξει σε συμφωνία με τους Δυτικούς είχε αποτύχει. Η αξιοπιστία μας είχε ελαττωθεί . Μια εντελώς διαφορετική εξωτερική πολιτική ήταν αναγκαία για την ασφάλεια της Ρωσίας και έπρεπε να βρεθεί νέος σοβαρός συντελεστής».
Αυτό ήταν το Σύμφωνο Μολότωφ Ρίμπεντροπ. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Τσώρτσιλ βλέποντας τους πολιτικούς του απογόνους- αλλά δυστυχώς και τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους - να ψηφίζουν αυτές τις ανοησίες.
Υ.Γ. Η συζήτηση για τα εγκλήματα του σταλινισμού , για τις περιπέτειες των διαφόρων εκδοχών του κομμουνισμού και των ποικίλων επαναστατικών κινημάτων ( Βιετνάμ, Κούβα,) προφανώς πρέπει να γίνεται. Πολλοί από εμάς την έκαναν πολύ πριν από διάφορους όψιμους κατηγόρους, συνήθως μεταμελημένους αριστερούς «που έχασαν την μπάλα». Εδώ όμως πρόκειται για άλλο πράγμα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και ευρωβουλευτές της ΝΔ , το συνειδητοποίησαν και ψήφισαν αναλόγως. Αφήνοντας στην μοναξιά της την κυρία Μισέλ Ασημακοπούλου , στο ίδιο μήκος κύματος με τον ανανήψαντα αριστερό κύριο Απόστολο Δοξιάδη.
thecaller.gr 3/10/2019
Το Ευρωκοινοβούλιο αδυνατώντας να ασχοληθεί με τα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος της Ευρώπης ασχολείται με το παρελθόν. Με τρόπο προκλητικό και εξοργιστικό. Αυτή την φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, δεν περιορίστηκε στην εργαλειακή χρήση της Ιστορίας αλλά προχώρησε στον ανασκολοπισμό της.
Απεφάνθη ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε άμεσο αποτέλεσμα του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου Μολότωφ -Ρίμπεντροπ, χαρακτηρίζει την ΕΣΣΔ συνυπεύθυνη με την ναζιστική Γερμανία για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και ζητά να καθοριστεί .... «Ημέρα μνήμης των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων» η ημερομηνία υπογραφής του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου. Είναι η φυσική και επιδιωκόμενη κατάληξη της ανιστόρητης εξίσωσης φασισμού - ναζισμού με τον κομμουνισμό. Καθόλου τυχαία επέλεξαν τον δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο για την τελική επίθεση στην Ιστορία και την μνήμη. Τότε σφυρηλατήθηκε η μεγάλη αντιφασιστική Συμμαχία των τριών μεγάλων και ο αντιφασισμός από τα κάτω, ρεύμα που επιβίωσε και επηρέασε εξελίξεις ακόμα και την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Τα μεταπολεμικά χρόνια δημιουργήθηκε η υγειονομική ζώνη που απαγόρευε στην Ακροδεξιά να πλησιάσει κυβερνητικούς θώκους στην Ευρώπη. Τώρα η υγειονομική αυτή ζώνη έχει καταργηθεί. Πληθαίνουν οι μεταμφιεσμένοι Ακροδεξιοί που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις η κτυπάνε την πόρτα τους. Η σχετικοποίηση της Ακροδεξιάς, η ενσωμάτωση της ρητορικής της από τμήμα της Δεξιάς, διευκολύνεται από την αποδιάρθρωση του πάλαι ποτέ αντιφασιστικού μετώπου, τον κατακερματισμό του και τέλος την εξομοίωση με ψευδοεπιστημονικά επιχειρήματα του κομμουνισμού με τον ναζισμό. Και αυτά την ώρα που Λεπέν, Σαλβίνι, Ούρμπαν και άλλοι αποτελούν τον πραγματικό κίνδυνο για την Ευρώπη και την Δημοκρατία. Αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι πόλεμοι της μνήμης αφορούν το μέλλον. Ελέγχοντας το παρόν, ξαναγράφουν το παρελθόν για να κυριαρχήσουν στο μέλλον.
Αν έπρεπε να οριστεί μια ημέρα ντροπής για αυτούς που με την υπογραφή τους απελευθέρωσαν την επιθετικότητα του Χίτλερ, αυτή είναι η 28 Σεπτεμβρίου του 1938 όταν Χίτλερ, Μουσολίνι, Τσάμπερλαιν και Νταλαντιέ υπέγραψαν ερήμην της κυβέρνησης της Τσεχοσλοβακίας την Συμφωνία του Μονάχου και τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Χίτλερ κατέλαβε το σύνολο της χώρας. (Αξίζει εδώ να θυμηθούμε ότι η πολύπαθη μεταγενέστερα Πολωνία και η Ουγγαρία έσπευσαν όπως οι ύαινες στα αποφάγια , να προσαρτισουν δύο περιοχές της Τσεχοσλοβακίας. Το αναφέρω γιατί οι κυβερνήσεις αυτών των δύο χωρών πρωτοστατούν στον πόλεμο της μνήμης αλλά για τα πεπραγμένα τους παρουσιάζουν κενά μνήμης). Η Συμφωνία ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής κατευνασμού του Χίτλερ στην οποία επιδόθηκαν με παταγώδη αποτυχία οι Αγγλογάλλοι. Ήταν όμως και κάτι επιπλέον. Αποτυπωνόταν σε αυτήν και η συνεχής επιδίωξη των Δυτικών να στρέψουν τον Χίτλερ προς Ανατολάς. Αυτός είναι ο λόγος που η Γαλλία - η οποία συνδεόταν με αμυντική συμφωνία με την Τσεχοσλοβακία- απέρριψε την πρόταση της Σοβιετικής Ένωσης για στρατιωτική συνεργασία σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης στην Τσεχοσλοβακία. Στην συνέχεια υπέγραψε την Συμφωνία του Μονάχου την οποία καταδίκασε εξ αρχής η Σοβιετική Ένωση
Γι’ αυτό δεν μπορεί να αξιολογήσει κάποιος το Σύμφωνο Μολότωφ Ρίμπεντροπ αποσυνδεμένο από την Συμφωνία του Μονάχου. Υπήρχαν και άλλες ενέργειες η παραλείψεις των Δυτικών που τροφοδοτούσαν την υποψία του Στάλιν ότι δεν επιθυμούν Συμμαχία κατά του Χίτλερ αλλά διέξοδο της επιθετικότητας του τελευταίου προς Ανατολάς. Πιο χαρακτηριστικές ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας με την συνδρομή αμερικανικών και βρετανικών βιομηχανιών κατά παράβαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών και η αδιαμαρτύρητη αποδοχή της προσάρτησης (Anschluss) της Αυστρίας τον Μάρτιο του 1938.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει σοβαρός ιστορικός που να μην επισημαίνει την προσπάθεια του Στάλιν να συνάψει αντιχιτλερική συμμαχία με Αγγλία και Γαλλία. Γιατί, λοιπόν, δεν έγινε δυνατή η έγκαιρη συγκρότηση αυτής της μεγάλης συμμαχίας; Ας αφήσουμε να απαντήσει ένας υπεράνω πάσης υποψίας μεγάλος Βρετανός, ορκισμένος αντισοβιετικός, που είχε όμως υποχρέωση απέναντι στην ιστορική αλήθεια, μια και στην χώρα του ολομόναχος προειδοποιούσε για τον επερχόμενο όλεθρο και αντιμετωπιζόταν ως γραφικός. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ , στα « Απομνημονεύματα του Β Παγκόσμιου Πολέμου» γράφει : « Εάν ο κ. Τσάμπερλαιν απαντούσε αμέσως όταν έλαβε την ρωσική πρόταση ¨ ναι, ας ενωθούμε εμείς οι τρεις( Αγγλία , Γαλλία και ΕΣΣΔ) και ας σπάσουμε τα πλευρά του Χίτλερ¨ η Ιστορία μπορεί να είχε ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Χειρότερο πάντως δεν θα μπορούσε να πάρει». Στις 4 Μαΐου 1939 προειδοποιεί « Δώδεκα ημέρες έχουν παρέλθει αφού έγινε η ρωσική πρόταση. Ο βρετανικός λαός έχει το δικαίωμα, εν συνεννοήσει μετά της Γαλλικής Δημοκρατίας να ζητήσει από την Πολωνία όπως μη παρεμβάλλει εμπόδια στον δρόμο της κοινής υποθέσεως. ( εννοεί την άρνηση των Πολωνών να προσφέρουν στον Κόκκινο Στρατό πεδίο μάχης επί πολωνικού εδάφους σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης). Όχι μόνο οφείλουμε να δεχθούμε την πλήρη συνεργασία με την Ρωσία αλλά πρέπει να περιληφθούν στην συμφωνία και οι Βαλτικές χώρες, η Λιθουανία , η Λετονία και η Εσθονία.» Και καταλήγει « Αντί όμως να γίνει αυτό, μακρά σιωπή επακολούθησε και ετοιμάζοντο ημίμετρα και συνετοί συμβιβασμοί . Η αργοπορία αυτή ήταν μοιραία για τον Λιτβινωφ ( προκάτοχος του Μολότωφ) .Η τελευταία του προσπάθεια να καταλήξει σε συμφωνία με τους Δυτικούς είχε αποτύχει. Η αξιοπιστία μας είχε ελαττωθεί . Μια εντελώς διαφορετική εξωτερική πολιτική ήταν αναγκαία για την ασφάλεια της Ρωσίας και έπρεπε να βρεθεί νέος σοβαρός συντελεστής».
Αυτό ήταν το Σύμφωνο Μολότωφ Ρίμπεντροπ. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Τσώρτσιλ βλέποντας τους πολιτικούς του απογόνους- αλλά δυστυχώς και τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους - να ψηφίζουν αυτές τις ανοησίες.
Υ.Γ. Η συζήτηση για τα εγκλήματα του σταλινισμού , για τις περιπέτειες των διαφόρων εκδοχών του κομμουνισμού και των ποικίλων επαναστατικών κινημάτων ( Βιετνάμ, Κούβα,) προφανώς πρέπει να γίνεται. Πολλοί από εμάς την έκαναν πολύ πριν από διάφορους όψιμους κατηγόρους, συνήθως μεταμελημένους αριστερούς «που έχασαν την μπάλα». Εδώ όμως πρόκειται για άλλο πράγμα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και ευρωβουλευτές της ΝΔ , το συνειδητοποίησαν και ψήφισαν αναλόγως. Αφήνοντας στην μοναξιά της την κυρία Μισέλ Ασημακοπούλου , στο ίδιο μήκος κύματος με τον ανανήψαντα αριστερό κύριο Απόστολο Δοξιάδη.
thecaller.gr 3/10/2019
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)