Με την ανάληψη του αντίστοιχου υπουργείου από τον Κυριάκο
Μητσοτάκη και τις από παλαιότερα επίμονες απόψεις του για μαζικές απολύσεις στο
Δημόσιο, θυμήθηκα την γνωστή φράση «Μην υποβάλετε εύκολα παραιτήσεις , ενίοτε
γίνονται αποδεκτές».
Έτσι τώρα ο Κ.Μ. θα κληθεί να υλοποιήσει αυτό που δήλωνε προς
άλλους ότι είναι απόλυτη ανάγκη να γίνει.Δεν είχε πεποίθηση ότι θα χρειαστεί να
γίνει κάποια ημέρα αυτό; Ήταν στο πλαίσιο μιας ιδεοληψίας ; Δεν είχε σκεφθεί τις
προϋποθέσεις και τις συνέπειες; Ας μην κάνουμε
δίκη προθέσεων για τον άνθρωπο.Η ουσία είναι η ίδια από την στιγμή που τα όσα έλεγε έρχονται σε επαφή με την
πραγματικότητα.Και τι επαφή! Τρίτου τύπου.Εκτός αν την λουφάρει με τίποτε «επίορκους»
και δεν ξέρω τι άλλα επικοινωνιακά τερτίπια.
Δεν αποσκοπώ εδώ να αναπτύξω το θέμα της αναγκαίας
αναδιάρθρωσης του Δημόσιου τομέα και πως αυτό μπορεί να γίνει.Αναφέρομαι στην πρόθεση
που εκφράζει κανείς και πως αυτή μπορεί
να μετατραπεί σε εφιάλτη όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, δηλαδή η εφαρμογή σε
πραγματικές συνθήκες.
Ολοφάνερα, μια τέτοια απόπειρα από τον Κ.Μ (ή οποιονδήποτε
άλλο ) θα τον λιώσει. Όχι γιατί θα συναντήσει αντιδράσεις από συνδικαλιστές και
άλλους , όπως συχνά αναφέρεται.Αυτό στις σημερινές συνθήκες ίσως δεν είναι
αξεπέραστο, ίσως είναι και σχετικά ευκολότερο από ότι φαντάζεται κανείς.Με τον πραγματικό
βράχο θα τρακάρει αμέσως μετά.Όταν θα κληθεί να λειτουργήσει οργανισμούς και
διοίκηση με λιγότερο κόσμο, ενώ θα είναι σαφές ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με
την υπάρχουσα δομή.Όταν δηλαδή καταλάβει ότι η οριζόντια μείωση , η ψήφιση ενός
νόμου ή η θέσπιση μιας διοικητικής πράξης, δεν είναι το τέλος μιας πορείας,
αλλά απλά η αρχή.Τότε είναι που αρχίζει η πραγματική πολιτική (ή διοίκηση).Όταν
ο ήδη μισοδιαλυμένος μηχανισμός, δεν θα μπορεί να αποδώσει ένα ελάχιστο αναγκαίο
έργο.Όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με μεγάλες κοινωνικές ομάδες , που θα του
καταλογίζουν ότι αποτελείωσε το ήδη σαθρό οικοδόμημα.Και όταν το τσουνάμι θα
φτάσει και στον ιδιωτικό τομέα που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς
στοιχειώδεις κρατικές υπηρεσίες και θα φέρει νέες απολύσεις και σε αυτόν.Όταν θα
έρθει δηλαδή αντιμέτωπος με την «ετερογονία σκοπών και αποτελεσμάτων».
Έτσι είναι, όταν εκφέρεις κλισεδάκια και με αυτά υποκαθιστάς
πραγματικό σχέδιο, μετρήσιμους ενδιάμεσους στόχους, τροποποιήσεις της πορείας.
Και μην νομίζετε ότι αυτό αφορά μόνο το συγκεκριμένο πολιτικό
στέλεχος.Θυμηθείτε τον Στουρνάρα επί ΙΟΒΕ,πριν γίνει υπουργός.Με πόση ευκολία και
επιστημονική «επάρκεια» έλεγε ότι η «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων θα φέρει
αύξηση του ΑΕΠ κατά 15%.Αφού είναι έτσι γιατί δεν το κάνει τώρα που είναι
υπουργός, να φέρει 15% αύξηση του ΑΕΠ και
να γίνει ήρωας; Έτσι ξεκίνησε και ο ΣΥΡΙΖΑ.Θα σκίσει τα μνημόνια, θα διαγράψει
μονομερώς το χρέος,θα ζητήσει από τους Ευρωπαίους να «κατεβάσουν τα μολύβια
κάτω», θα επαναφέρει τα εισοδήματα στο 2008 κ.ο.κ. Μασάει τώρα ασάφειες και
παρακαλάει να μην γίνει γρήγορα κυβέρνηση.Μην αναφερθούμε στον ΓΑΠ που θα
έβγαζε μια χρεοκοπημένη χώρα από την κρίση με την πράσινη ανάπτυξη.Τα παραδείγματα
αφθονούν και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει, δυστυχώς.
Και μην βιαστούμε να τα αποδώσουμε όλα αυτά με περισσή ευκολία στο «σάπιο πολιτικό σύστημα». Δημόσια πρόσωπα κάθε είδους
εκφράζονται καθημερινά με απολυτότητα και ύφος για αναγκαίες τομές, μεταρρυθμίσεις
και άλλα τινά σε τίτλους.Ανάθεμα και αν είναι σε θέση να εκφέρουν δυο συγκροτημένες ρεαλιστικές προτάσεις.Αλλά έχουν
μάθει ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δουλειάς. Δημόσιες σχέσεις (PR επί
το ελληνικότερον), μεγαλοστομίες,γενικότητες και μούρη, πολύ μούρη.Κανείς δεν
βάζει χαρτάκι και μολυβάκι κάτω να σχεδιάσει, να δει παράπλευρες παρενέργειες,
να έχει μια εναλλακτική λύση αν η βασική δεν του βγει. Κανείς δεν «λερώνει τα χεράκια του».
Για τους «μεταρρυθμιστές» της πλάκας, όπου και να είναι,
στην πολιτική, στο δημόσιο βίο, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, θα τα πούμε μια
άλλη φορά εκτενέστερα. Προς το παρόν, πολύ επιγραμματικά μια φράση μόνο :
Μεταρρυθμιστής δεν είναι αυτός που μιλά για αυτές και
αυτοχρίζεται ως τέτοιος, αλλά αυτός που τις πραγματοποιεί και μάλιστα
επιτυχημένα, δηλαδή χρίζεται ως τέτοιος εκ των υστέρων και συνήθως από τους άλλους
και όχι από τον εαυτό του και τους φίλους του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου