Πρόχειρες σημειώσεις μιας τεμπέλικης βραδιάς

Βαριέμαι να γράψω  απόψε. Πάντως έχω παρατηρήσει ότι όταν βαριέμαι να γράψω , συνήθως σκέφτομαι με πολύ ένταση.Μάλλον συμπληρωματικά λειτουργούν αυτά τα δύο. Αν δεν καταφέρω να τα συνδυάσω, μάλλον δεν θα γίνω ποτέ καλός γραφιάς.Και τι σε νοιάζει εσένα που τώρα ίσως διαβάζεις αυτές τις γραμμές; Τίποτε, βρε αδελφέ, απλά δεν έβρισκα πως να ξεκινήσω και είπα να κάνω μια δημόσια εξομολόγηση.Ξέρεις τώρα, ψευτοσυγγραφικές εξομολογήσεις και άλλες παπαριές.

Επειδή λοιπόν βαριέμαι να γράψω , απλά καταθέτω σκόρπιες σύντομες σκέψεις (άλλη εξομολόγηση:βασικά η σύνταξη(λέμε τώρα...) αυτού του  σημειώματος είναι ο τρόπος που βρήκα για να κλείσω την τηλεόραση , αφού για κανένα μισάωρο έπηξα σε συνταγματολογικές και ΕΡΤολογικές αναλύσεις.’Αντε πάλι εξομολόγηση, σε καλό να μου βγει...)

-       *     Από την αρχή κάθε μείζονος κρίσης , το καίριο ερώτημα είναι: Ποιος θα είναι πιο επιτυχής στο έργο του; Ο πυροσβέστης ή η φωτιά , που αφού κάψει ότι είναι να κάψει, σβήνει μόνη της;Προς το παρόν κερδίζει η φωτιά, αν και οι πυροσβέστες είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένοι από την προηγούμενη φορά.

-        *    Αρκετά χαρήκαμε, όσοι χάρηκαν δηλαδή, ότι τα δύσκολα είναι πίσω και τώρα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Έσκασε και αυτή η μικρή φούσκα.Απαριθμώ στα γρήγορα:

      ·         Αποκρατικοποιήσεις και επενδύσεις πάπαλα (τα είπαμε σε προηγούμενο, λιγότερο τεμπέλικο κείμενο, δες εδώ) 
     ·         Το ασφαλιστικό -που όλοι όσοι παρακολουθούν τα νούμερα ξέρουν ότι σκάει όπου να είναι- το ανακάλυψε και η τρόικα ότι σώνεται (3 χρονάκια  πήρε, τι να κάνουμε, το καλό πράγμα αργεί να γίνει) 
     ·         Η ύφεση συνεχίζεται και τσακίζει κόκαλα (έπεσε λένε οι ‘αισόδοξοι’ ο ρυθμός της.Καλά και στον ετοιμοθάνατο, στο τελικό στάδιο, η χειροτέρευση μειώνει το ρυθμό της, το απευκταίο όμως δεν το αποφεύγεις, αντίθετα έρχεται πιο κοντά)

-        *   Αν δεν πέφτουν έτσι οι κυβερνήσεις από τι πέφτουν; Από την ΕΡΤ; Η ένταση της κοινωνικής και οικονομικής πίεσης τις ρίχνει. Σήμερα, αύριο... ποιος ξέρει, υπάρχει και το τυχαίο συμβάν.(Για όποιον ενδιαφέρεται ουσιαστικά ,δύο ενδεικτικά παραδείγματα: Πως έπεσε η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης , και πως έπεφταν οι κυβερνήσεις της χρεοκοπημένης Ελλάδας την δεκαετία του ’30.Θα τα αναπτύξουμε κάποια στιγμή, είπαμε τώρα βαριέμαι.)

-       *       Πολιτικά κόλπα, τάχα μου «φυγή προς τα εμπρός», τύπου ΕΡΤ σήμερα, ποιος ξέρει τι άλλο αύριο, κρατάνε κανένα τριήμερο (σαν όλα τα θαύματα).Μετά σκάνε  αποκαλύπτοντας την κενότητα τους , αν δεν σε ρίξουν κιόλας  με μοιραίο τρόπο στη μαύρη τρύπα που ανοίγει με το σκάσιμο τους.

-          Δηλαδή ρε φίλε κλάψτα; Ποιος ξέρει,εγώ πάντως όχι.Όποιος θέλει να πάρει απάντηση 30 δευτερολέπτων και σίγουρη μάλιστα, να ανοίξει στο δελτίο των οκτώ, αυτοί τα λύνουν όλα και ας σταματήσει να διαβάζει το ιστολόγιο αυτό.

-         Ε και τι ξέρεις δηλαδή;

Τίποτε πολύ αδελφέ μου.Δυο –τρία πραγματάκια όμως θα σου πω, έτσι για να μην με καταγγείλεις σαν «απαισιόδοξο» και για να δικαιολογήσω το αποψινό σημείωμα.

* Οι άνθρωποι φτιάχνουν την ζωή τους με βάση τις ελεύθερες επιλογές τους, αλλά...αλλά στο πλαίσιο των κοινωνικών , οικονομικών και πολιτισμικών συνθηκών που ζούνε( έτσι για να κοπεί και λίγο ο βολονταρισμός)

*  Η ηγεσία αυτές τις δύσκολες ώρες κρίνει πολλά (ολόκληρο κείμενο θα μπορούσα να γράψω για αυτό το θέμα, αλλά είπαμε βαριέμαι απόψε)

*Το κυριότερο . Υπάρχουν εκείνες οι κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να βγουν μπροστά και να τραβήξουν δυναμικά έναν άλλο δρόμο; Ή η κοινωνική δυναμική εξαντλήθηκε μέχρι εδώ; Αυτό θα τα κρίνει όλα, σε τελευταία ανάλυση.

Καληνύχτα  φίλε μου(με ή χωρίς κυβέρνηση, ακόμα δεν ξέρω)

Πάω να κάνω κάτι δημιουργικό, μπας και ξεβαρεθώ.Και μια ευχή  και προτροπή.Δεν χρειάζονται λεφτά αδελφέ μου για να είσαι δημιουργικός.Άρα καμία κρίση να μην μας το κόψεις αυτό.