«Παθών» επιχειρηματίας από το τιμολογιακό τσουνάμι της ΔΕΗ, που απειλεί ευθέως εκατοντάδες επιχειρήσεις με πολλές χιλιάδες εργαζόμενους, μόλις διάβασε την είδηση για το νέο φωτοβολταϊκό της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη κάθισε και υπολόγισε τι σημαίνει η «επένδυση» αυτή για τον καταναλωτή.
Παραθέτουμε την επιστολή του:
«Διαβάσαμε πρόσφατα εμβρόντητοι την ανακοίνωση της ΔΕΗ για επαναπροκήρυξη του φαραωνικών διαστάσεων φωτοβολταϊκού πάρκου ισχύος 50 MW στη Μεγαλόπολη.
Επιδίδεται δε σε αγώνα ταχύτητος για την ολοκλήρωση του έργου προκειμένου το έργο να κλειδώσει την υψηλή εγγυημένη τιμή που εξασφαλίζει ο νόμος, παρά τη δραματική πτώση του κόστους επένδυσης τα τελευταία χρόνια σε ποσοστό άνω του 75%.
Σημειώνεται πως με λιγότερο από 6 εκατ. ευρώ σήμερα η ΔΕΗ μπορεί να αγοράσει αυτούς τους 70.000 τόνους διοξειδίου του άνθρακα για τα επόμενα 20 χρόνια, χωρίς να χρειάζεται επένδυση δεκάδων εκατ. ευρώ. Αντίθετα, προτιμά να χρεώνει τον Έλληνα καταναλωτή με περισσότερα από 20 εκατ. ευρώ τον χρόνο (περισσότερα από 400 εκατ. ευρώ στα 20 χρόνια) για ενέργεια που μπορεί να παραχθεί με κλάσμα αυτού του ποσού!
Για να είμαστε σαφείς: η ανακοίνωση 'διαφημίζει' ενέργεια που θα πληρώνουμε (εμείς, οι καταναλωτές) 390 ευρώ τη μεγαβατώρα (1.000 κιλοβατώρες), ενώ την ίδια ενέργεια η ΔΕΗ μπορεί να την παράγει με λιγότερα από 60!
Πόσο κοινωνικά ευαίσθητη είναι μια εταιρεία κοινής ωφέλειας που δήθεν κόπτεται για το περιβάλλον, αλλά αδιαφορεί για μια τακτική που κλείνει επιχειρήσεις, παράγει ανέργους και δε δημιουργεί καμία προστιθέμενη αξία στην οικονομία;
Το κακό είναι διπλό:
· Πρώτον, σε ό,τι αφορά την ίδια την επιχείρηση, αποτελεί απόδειξη εμμονής σε λογικές 'εγγυημένου εσόδου', αποξένωσης από την οικονομική πραγματικότητα και δογματικής προσήλωσης σε ένα μοντέλο που υπό τις σημερινές συνθήκες προϋποθέτει την εξαθλίωση ή και εξόντωση του καταναλωτή.
· Δεύτερον, η ΔΕΗ εξ ορισμού, ως δεσπόζων παίκτης της εγχώριας αγοράς ενέργειας και με βασικό μέτοχο το Δημόσιο, επηρεάζει ολόκληρη την αγορά ενέργειας. Οι επιλογές της στέλνουν σήματα σε όλους τους μικρούς και μεγάλους παίκτες ή υποψήφιους επενδυτές όχι μόνο για τα επιχειρηματικά σχέδια της εταιρείας, αλλά και για τις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας πίσω από τις επιλογές αυτές. Το αν αυτό αληθεύει ή όχι είναι άνευ σημασίας. Αυτό που μετρά είναι το κλίμα που διαμορφώνεται.
Κοινώς, όταν η ΔΕΗ ανακοινώνει επένδυση τέτοιου μεγέθους σε φωτοβολταϊκά, στέλνει έμμεσα μήνυμα σε κάθε υποψήφιο μικρό ή μεγάλο επενδυτή ότι μέσω της ΔΕΗ η Πολιτεία στηρίζει τέτοιες επενδύσεις. Το μίγμα γίνεται πειστικό για τους περισσότερους: 'δεν μπορεί, για να το κάνει η ΔΕΗ σημαίνει πως το υπουργείο το στηρίζει, άρα είναι καλή επένδυση και με τις ευλογίες του κράτους».
Ξεχνάμε βέβαια το αβυσσαλέο κόστος των επιδοτήσεων για τις ΑΠΕ, που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο (παρά τα πρόσφατα μέτρα), τα σήματα από όλο τον κόσμο για τον εξορθολογισμό της ανάπτυξης των ΑΠΕ, την οικονομία που ασφυκτιά.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ευδοκιμούν τελευταία και διάφορα σκιώδη σχήματα που διαφημίζουν ανοιχτά πλέον πυραμιδικά σχέδια για επενδύσεις «εγγυημένης, υψηλής απόδοσης σε βάθος 20ετίας με μηδενικό ρίσκο»!
Ας μην αμφιβάλλει κανείς πως αυτή η ανακοίνωση της ΔΕΗ θα μπει στην πρώτη σελίδα του διαφημιστικού φυλλαδίου τους. Πόσα καμπανάκια χρειάζονται ακόμα; Αν ο Madoff και το χρηματιστήριο δε μας δίδαξαν τίποτα, τότε μάλλον ετοιμαζόμαστε να τα ξαναζήσουμε…
Προτείνεται λοιπόν στην (καλώς ή κακώς) Δημόσια Επιχείρηση, αντί να προβάλλει ως λύση για τη μείωση του κόστους της «τη διακοπή λειτουργίας μέρους ή όλων των [βιομηχανικών] πελατών» (sic) να εγκαταλείψει έστω και τώρα τις αδιέξοδες επιλογές και να ασχοληθεί ενεργά με την άμεση μείωση του κόστους του πολύτιμου αγαθού που μονοπωλιακά παρέχει στην ελληνική κοινωνία.
Από την στήλη "Χαμαιλέων" του www.euro2day.gr (8/2/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου