Το "Λάθος"

Δεδομένου ότι ο δημόσιος διάλογος σέρνεται από την άγνοια στον εντυπωσιασμό και από την ιδιοτέλεια  στον πολιτικαντισμό, δε μου προκαλεί καμιά εντύπωση η όλη "συζήτηση" για το λεγόμενο και δήθεν ομολογημένο "λάθος" του ΔΝΤ στον ορισμό του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή. Πολύ περισσότερο δε όταν ο Μπλανσάρτ παρουσίασε τη μελέτη του τον Οκτώβριο στο Τόκυο, αλλά στην ελληνική του εκδοχή άρχισε να απασχολεί  τον Φεβρουάριο, χωρίς να σημειώσω ότι ελάχιστοι από τους συμμετέχοντες μελέτησαν την έκθεση ή κατανοούν γιατί ομιλούν.

Με δυο κουβέντες η συζήτηση έχει ως εξής:
"Λάθος κάνανε οι ειδικοί το 2010 σε έναν συντελεστή, γιαυτό τραβάμε ότι τραβάμε, άρα τώρα που το αναγνώρισαν ας αλλάξουμε τον υπολογισμό, ας γυρίσουμε και τον χρόνο πίσω, πάμε πάλι με τον "σωστό" συντελεστή. Αφού οι ίδιοι το αναγνωρίζουν γιατί να μην ζητήσουμε να το διορθώσουν;"

Μετά την ψευδεπίγραφη αντίθεση '"υπάρχουν ή δεν υπάρχουν λεφτά", περάσαμε στο  "μνημόνιο-αντιμνημόνιο", στους "πατριώτες " και στους "πουλημένους" και καταλήγουμε  στην καινούργια ύψιστη πολιτική διαμάχη: Εσύ με ποιον fiscal multiplier είσε; Άντε  και σε δηλώσεις μετανοίας του στυλ:
"απεταξάμην τον συντελεστή 0,5  , τας παραφυάδας αυτού και ασπάζομαι τον 1,7".

Α ρε καυμένε Κέυνς, τι το ήθελες και τα ανακάτευες τα πράγματα...(Επί την ευκαιρία , ξέρουν αυτοί που τα αναλύουν όλη μέρα, ότι ο μακαρίτης έλεγε ότι ενίοτε- σε συνθήκες κρίσης δηλαδή- ο πολλαπλασιαστής δημοσίων δαπανών γίνεται ακόμα και αρνητικός;) Αμ,ο έρμος ο Μίνσκυ -που πρόσφατα παρουσίασα σε σημείωμά μου-τι θα έλεγε; Καλά για τον θείο Κάρολο δεν το συζητάω καν.
Θα έτρωγε τα γένια του ακούγοντας τους "απογόνους" του.

Στα σοβαρά τώρα. Κανένα "λάθος" δεν έγινε και για καμία "διόρθωση"δεν τίθεται θέμα.Πολιτική επιλογή ήταν να παρουσιαστεί το 2010 ένα πρόγραμμα που έπρεπε να δείχνει ότι "βγαίνει", πολιτική επιλογή να γίνουν όσα ενδιάμεσα έγιναν ,όλα τα προγράμματα"έβγαιναν" μέχρι να αποδειχθεί πολύ σύντομα ότι έπρεπε να αλλάξουν, πολιτική επιλογή υπηρετεί και ο "νέος, σωστός" πολλαπλασιαστής  κ.ο.κ. Χρόνο αγόραζαν όλοι, μιας και αυτό που λέμε "λύση της κρίσης" δεν υφίσταται με την έννοια των τεχνικών οικονομικών, αλλά με την έννοια της πολιτικής οικονομίας.

Εμείς, ότι και αν σημαίνει αυτό το "εμείς", τι κάναμε όσο αγοράζαμε χρόνο παρέα με τους δανειστές μας; Ποιος ανέδειξε 3 χρόνια τώρα θέματα προς πραγματική διαπραγμάτευση ή ένα πραγματικό σχέδιο, κατανοώντας και αξιοποιώντας τον αγορασμένο πανάκριβα χρόνο;Ποιος ξέφυγε από ανόητες και παραπλανητικές "αντιθέσεις" σαν τις παραπάνω;Ποιος φώναξε έστω : Ρε σεις μην τσιμπάτε, ελάτε να δούμε να κάνουμε καμιά δουλειά, να ανακόψουμε τον κατήφορο πριν είναι αργά. Η ποικιλώνυμη Αριστερά; Είχαν άλλες δουλιές αυτοί.

Το μόνο παρήγορο που σκέφτομαι είναι  οτι ο Σαμαράκης πέθανε και δεν θα βλαστημάει που έγραψε το "Λάθος"