του Γιώργου Μαλούχου
Η απελπισία γεννά παραισθήσεις. Ετσι, σύμφωνα με έναν νεόκοπο μύθο που κυριαρχεί εσχάτως στη σκέψη πολλών στην Αθήνα, μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο θα επιτρέψει να κοπεί νόμισμα.
Το «σενάριο» είναι ότι η καγκελάριος Μέρκελ θα πάει έτσι μέχρι τις γερμανικές εκλογές, θα τις κερδίσει με τη στάση που έχει στην ευρωπαική κρίση και η οποία σαφώς και συνεχώς επιδοκιμάζεται από τους Γερμανούς πολίτες στις δημοσκοπήσεις (μην μπερδεύουμε τις τοπικές εκλογές με αυτή τη στάση για την Ευρώπη, είναι εντελώς άλλη υπόθεση) και, στη συνέχεια, θα χαλαρώσει τους όρους. Αρα, ας τα βγάλουμε πέρα ως τότε και από τον Οκτώβριο θα έρθει η «μεγάλη ανατροπή».
Ελπίζει κανείς ότι τουλάχιστον η κυβέρνηση δεν πέφτει στον πειρασμό να τρέφει τέτοιες αυταπάτες και να τρέφεται από αυτές.
Πρώτον, η άποψη ότι η Γερμανίδα καγκελάριος πρόκειται να κατέβει στο λαό της με ένα πρόγραμμα που θα έρθει η ίδια αμέσως μετά να το ανατρέψει αν νικήσει με αυτό, το μόνο που δείχνει, είναι ότι όσοι σκέπτονται ένα τέτοιο σενάριο, απλώς δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Το να προβάλει κανείς τις χείριστες ελληνικές πολιτικές συνήθειες στη γερμανική πολιτική απλώς υπογραμμίζει το συνολικό κενό κατανόησης, αν και το κάνει με τρόπο εκκωφαντικό…
Δεύτερον, στη Γερμανία, η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει άπειρες φορές και σε όλους τους τόνους και τους χρόνους ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Κι όμως, εδώ, κάποιοι αρνούνται να πάρουν το Βερολίνο στα σοβαρά: είναι μεγάλο λάθος τους.
Η Γερμανία δεν πρόκειται να μετακινηθεί ούτε στο ελάχιστο. Αντιθέτως, η νέα κυβέρνηση Μέρκελ, αν, όπως όλα δείχνουν, η καγκελάριος επανεκλεγεί, θα έχει πια κάθε λόγο να φτάσει αυτή την πολιτική μέχρι το τέλος. Αλλωστε, η πολιτική αυτή δεν καθορίζεται πια μόνον από το Βερολίνο: η Γερμανία έχει φροντίσει πλήρως τη θεσμική ευρωπαική θωράκισή της με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο.
Ετσι, όχι χρήμα δεν πρόκειται να τυπωθεί, αλλά ούτε καν το πάλαι ποτέ «ευρωομόλογο» δεν μπορεί να συζητηθεί ξανά: ποιος δεν θυμάται τον Μπαρόζο ή τον Βαν Ρομπάι που τα ζητούσαν; Τους έχει ακούσει κανείς να μιλάνε γι αυτό εδώ και πολύ καιρό; Όχι…
Ψευδαισθήσεις μπορεί να τρέφει ο καθένας. Όμως η πολιτική είναι αυτή και δεν αλλάζει. Και αν η Ελλάδα δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτή τη θεμελιώδη πια πραγματικότητα, απλώς κοροιδεύει και πάλι τον εαυτό της. Όμως, δεν έχει πια κανένα τέτοιο περιθώριο. Εκτός πια κι αν κατέβηκαν οι άγγελοι εξ ουρανού και κάτι μας είπαν…
ΒΗΜΑ 1/2/2013
Η απελπισία γεννά παραισθήσεις. Ετσι, σύμφωνα με έναν νεόκοπο μύθο που κυριαρχεί εσχάτως στη σκέψη πολλών στην Αθήνα, μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο θα επιτρέψει να κοπεί νόμισμα.
Το «σενάριο» είναι ότι η καγκελάριος Μέρκελ θα πάει έτσι μέχρι τις γερμανικές εκλογές, θα τις κερδίσει με τη στάση που έχει στην ευρωπαική κρίση και η οποία σαφώς και συνεχώς επιδοκιμάζεται από τους Γερμανούς πολίτες στις δημοσκοπήσεις (μην μπερδεύουμε τις τοπικές εκλογές με αυτή τη στάση για την Ευρώπη, είναι εντελώς άλλη υπόθεση) και, στη συνέχεια, θα χαλαρώσει τους όρους. Αρα, ας τα βγάλουμε πέρα ως τότε και από τον Οκτώβριο θα έρθει η «μεγάλη ανατροπή».
Ελπίζει κανείς ότι τουλάχιστον η κυβέρνηση δεν πέφτει στον πειρασμό να τρέφει τέτοιες αυταπάτες και να τρέφεται από αυτές.
Πρώτον, η άποψη ότι η Γερμανίδα καγκελάριος πρόκειται να κατέβει στο λαό της με ένα πρόγραμμα που θα έρθει η ίδια αμέσως μετά να το ανατρέψει αν νικήσει με αυτό, το μόνο που δείχνει, είναι ότι όσοι σκέπτονται ένα τέτοιο σενάριο, απλώς δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Το να προβάλει κανείς τις χείριστες ελληνικές πολιτικές συνήθειες στη γερμανική πολιτική απλώς υπογραμμίζει το συνολικό κενό κατανόησης, αν και το κάνει με τρόπο εκκωφαντικό…
Δεύτερον, στη Γερμανία, η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει άπειρες φορές και σε όλους τους τόνους και τους χρόνους ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Κι όμως, εδώ, κάποιοι αρνούνται να πάρουν το Βερολίνο στα σοβαρά: είναι μεγάλο λάθος τους.
Η Γερμανία δεν πρόκειται να μετακινηθεί ούτε στο ελάχιστο. Αντιθέτως, η νέα κυβέρνηση Μέρκελ, αν, όπως όλα δείχνουν, η καγκελάριος επανεκλεγεί, θα έχει πια κάθε λόγο να φτάσει αυτή την πολιτική μέχρι το τέλος. Αλλωστε, η πολιτική αυτή δεν καθορίζεται πια μόνον από το Βερολίνο: η Γερμανία έχει φροντίσει πλήρως τη θεσμική ευρωπαική θωράκισή της με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο.
Ετσι, όχι χρήμα δεν πρόκειται να τυπωθεί, αλλά ούτε καν το πάλαι ποτέ «ευρωομόλογο» δεν μπορεί να συζητηθεί ξανά: ποιος δεν θυμάται τον Μπαρόζο ή τον Βαν Ρομπάι που τα ζητούσαν; Τους έχει ακούσει κανείς να μιλάνε γι αυτό εδώ και πολύ καιρό; Όχι…
Ψευδαισθήσεις μπορεί να τρέφει ο καθένας. Όμως η πολιτική είναι αυτή και δεν αλλάζει. Και αν η Ελλάδα δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτή τη θεμελιώδη πια πραγματικότητα, απλώς κοροιδεύει και πάλι τον εαυτό της. Όμως, δεν έχει πια κανένα τέτοιο περιθώριο. Εκτός πια κι αν κατέβηκαν οι άγγελοι εξ ουρανού και κάτι μας είπαν…
ΒΗΜΑ 1/2/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου