Μπορούμε να αγωνιστούμε με ένα σακατεμένο πόδι;
Μπορούμε να αντέξουμε ακόμα λίγο χρόνο, μέχρι να μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να επανορθώσουμε τις βλάβες και να επουλώσουμε τις πληγές μας;
Μπορούμε να εμπνεύσουμε τους γύρω μας , να δούμε το καινούργιο ως μια ευπρόσδεκτη προοπτική που μπορούμε να την διαμορφώσουμε;
Μπορούμε να δούμε κριτικά, μη -μηδενιστικά και εποικοδομητικά το παρελθόν , αποφασιστικά και με αντοχή στον πόνο το παρόν, με ελπίδα αλλά και σχέδιο το μέλλον, ή θα μείνουμε καθηλωμένοι στο άχρονο παρόν του πόνου και στην άρνηση του παρόντος εν ονόματι ενός παρελθόντος τάχαμου ονειρεμένου;
Κάνε το όπως ο Roy!!
1 σχόλιο:
Ανέστιε, αδελφέ μου, δύσκολα τό μπορούμε, χωρίς το Αρχιμήδειο στήριγμα της ένθεης εσωτερικής πνευματικής αλλαγής που σκοπεύει στήν άνευ όρων αγάπη του άλλου. Ως προϋπόθεση, επαχθώς ενεργούμενο καί επιτυγχανώμενο εν ασκήσει, αιτούμενο, και αυτοσκοπό.
Ως τακτικη και ως στρατηγική.
Δημοσίευση σχολίου