Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια- και αρκετά θα φτωχύνουμε στην τσέπη, μην φτωχύνουμε και στο μυαλό μας- οι επιλογές μας σήμερα δεν είναι ούτε «μονόδρομος», ούτε «ίσωμα» και απλά συνθήματα τύπου «ναι» και «όχι» δεν χωράνε.
Δυστυχώς πια ένα «ναι» ή «όχι» δεν φτάνει.
Το «ναι» πλεονεκτεί έναντι του «όχι», μόνο σε ένα μικρό πράγμα.
Στο ότι «κερδίζει» και με δυσανάλογα μεγάλο κόστος μάλιστα, ένα ελάχιστο (μα πραγματικά ελάχιστο ) χρόνο, μπας και.... Κυριολεκτικά η ελπίδα του ετοιμοθάνατου μπας και...βρεθεί στο λίγο αυτό χρόνο το φάρμακο που θα τον θεραπεύσει.
Η τραγωδία δεν είναι ότι κινούμαστε μεταξύ μιας χρεωκοπίας και μιας «χρεωκοπίας».
Είναι κυρίως ότι, για καμιά από τις δύο επιλογές (ή μάλλον σε όποια και από τις δύο καταστάσεις τύχει να βρεθούμε) δεν υπάρχει το παραμικρό πλάνο για το πως αντιμετωπίζουμε την κατάσταση .Δεν υπάρχει καμιά απόπειρα σχεδίου για την επόμενη μέρα.Απουσιάζει δηλαδή η πολιτική, μένει η μικροπολιτική, το καραγκιοζιλίκι και η πολυποίκιλη άρνηση της πολιτικής.
Θα έχουμε το χρόνο, μαρτυρικό αλλά ίσως και λυτρωτικό, να καταλογίσουμε ευθύνες , να το βιώσουμε σαν τραγωδία, να χωνέψουμε ότι δεν υπάρχει από μηχανής θεός.
Θα βιώσουμε το δράμα του Επιμηθέα.
Θα κατανοήσουμε ότι χωρίς πολιτική δεν υπάρχει κοινωνία και πρόοδος
Θα μάθουμε ότι καμιά φορά την Λύση την δίνει η Καταστροφή
Ας κρατήσουμε από τον κόσμο που φεύγει, δυο πράγματα μόνο: Δημοκρατία και Αξιοπρέπεια. Αν χάσουμε και αυτά , δεν θα έχει μείνει ελπίδα να πάμε πάλι από την αρχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου