Λίγο πριν είναι αργά

Συμπολίτη Χρύσανθε,

Δεν θα επικαλεστώ την θητεία σου στην Αριστερά, όπως κάνουν πολλοί.Δική σου υπόθεση.

Θα επικαλεστώ την παιδεία, την γνώση της ιστορίας,την οξυδέρκειά σου, το πολιτικό σου κριτήριο. Ξέρω ότι δεν φτάνουν , απαιτείται και  μιά αίσθηση των πραγμάτων , μια κατανόηση των συνθηκών, όχι με όρους δήθεν «θεωρίας των παιγνίων» που σου είναι προσφιλής, και συνεπώς όχι με όρους παίκτη , αλλά με όρους δημοκρατικού πολιτικού πεδίου.Θέλω να  ελπίζω ότι παραμένεις σε αυτό το πεδίο- γι’αυτό και σε  αποκαλώ συμπολίτη.Αν στην προσπάθεια να κερδίσεις ένα πολιτικό παίγνιο για λογαριασμό του Σαμαρά, δεν διστάζεις να υπερβείς τα όρια του  πεδίου αυτού, σύντομα θα αποδειχθεί και θα αποσύρω την προσφώνηση αυτή .

Την παραμύθα της «σύγκλισης των άκρων» που στηρίζουν  δήθεν ακαδημαϊκοί και δημοσιολόγοι (αν βρουν έστω και μια  τέτοια περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία ας την αναφέρουν, αλλά δεν το κάνουν)και πολιτικάντες κάθε είδους (ανόητοι ή ύποπτοι άραγε;) κόψε την όσο είναι καιρός ακόμα- αν έχει μείνει καθόλου καιρός. Άν πιστεύεις – και όσοι άλλοι το πιστεύουν- ότι θα αποδώσει πολιτικά ωφέλη , όχι μόνο θα εκπλαγείς από τα αποτελέσματα, αλλά θα τα εισπράξεις  με το πιό οδυνηρό τρόπο όταν τα αποβράσματα της  Χ.Α θα βρεθούν (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) μέσα στο δικό σου σπίτι.Ιστορία ξέρεις, το άλλοθι του «δεν ήξερα» δεν θα το έχεις.

Αν συνεχιστεί αυτό το παραμύθι , θα κινητοποιηθεί αντανακλαστικά μια άλλη πλευρά των πραγμάτων, με «αριστερό» προσωπείο,ανάλογο του με αυτό της στρατηγικής του σοσιαλφασισμού στο μεσοπολέμο (ξέρεις εσύ τι εννοώ...).Και τότε ψάξε να βρεις ποιός φταίει πιο πολύ.Στο ίδιο μαντρί θα βρεθούν λύκοι και πρόβατα και ψάξε να βρεις άκρη.

Συμπολίτη που αναφέρεσαι στην Αριστερά (την όποια),

Έτοιμο σε βλέπω να  πέσεις στην παγίδα που σκηνοθετείται εντέχνως για μια ακόμα φορά,να  λειτουργήσεις αντανακλαστικά,ως   «αγανακτισμένος» να  ισοπεδώσεις τα πάντα,  να λειτουργήσεις αυτοκαταστροφικά.

Πολιτική να πεις στους από πάνω σημαίνει να κάνεις κινήσεις που τροποποιούν την πραγματικότητα βλέποντας μπροστά , όχι να αντιδράς σαν νευρόσπαστο με εξαρτημένα αντανακλαστικά. Αν επιθυμείς σφόδρα να ξαναζήσεις τον «Δεκέμβρη του 2008» και να ανεβάσεις τα ποσοστά σου, πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου τύχει και να μην σου αρέσει καθόλου. Ρώτα κανέναν πιτσιρικά που πάει σχολείο να σου πεί ποιά είναι η δύναμη που τσακίζει στους  χώρους της νεολαίας και θα καταλάβεις τι εννοώ.

Αυτά για την ώρα....έχουμε πολλά να πούμε ακόμα.

Υ.Γ. Δεν είναι ο σκοπός αυτού του κειμένου να λειτουργήσει σαν έκκληση, δήθεν «ενωτικά» και καταπραυντικά. Με ήπιο τρόπο, με μεταφορικό ή σχεδόν υπαινικτικό ύφος , αλλά ελπίζω κατανοητό σε όσους κουράζονται λίγο όταν διαβάζουν ένα οποιοδήποτε κείμενο, θέτει κάποια ζητήματα εκτίμησης για την περίοδο.

Σε επόμενη στιγμή, αν απαιτηθεί, θα μιλήσουμε  ανοιχτά με ονόματα, αναφορές σε πολιτικές και επιδιώξεις. Και πολύ σκληρά  μάλιστα.

 Είθε να μην χρειαστεί...