Ζώντας με περιέργεια

6/12/1990: Πεθαίνει από δόση ηρωίνης ο Παύλος Σιδηρόπουλος
8/12/1980: Δολοφονείται ο John Lennon

Δυο άνθρωποι με πολλά κοινά στοιχεία και έντονες διαφορές .Χωρίς να κάνουμε παραλληλισμούς και συγκρίσεις- θα ήταν τόσο άτοπο και τόσο απάνθρωπο- έζησαν με κοινό στοιχείο την περιέργεια.
Ψυχαναλυτικά θα λέγαμε ότι είχαν μια κοινή αναφορά στη σχέση με τη μάνα τους.Κρίμα που κανείς ψυχαναλυτής ,από όσο γνωρίζω , δεν έχει ασχοληθεί σε βάθος με αυτό.Δεν νιώθω ικανός να το κάνω εγώ φυσικά, απλά το σημειώνω.

Γεννημένοι "με άστρο" και οι δύο, δεν έπαψαν στιγμή να αναζητούν, να περιεργάζονται τα πάντα γύρω τους και να αναρωτιούνται με το Αριστοτελικό "Τι είναι αυτό;"
Την περιέργειά τους την εξέφρασαν και μέσω της τέχνης τους και μέσω της πολυτάραχης ζωής τους σε πολλά επίπεδα, με σημαντικό προσωπικό κόστος.

Ενεργητικός πασιφιστής ο Lennon,  ο σύγχρονος Μπετόβεν όπως τον αποκαλεί ο Μίκης για την ανανεωτική  μουσική του συνεισφορά,συγκρούεται συνεχώς με το εύκολο και πεθαίνει με αλλόκοτα βίαιο τρόπο.
Λάτρης της ζωής ο Σιδηρόπουλος, πρίγκηπας κανονικός σε ένα  βασίλειο που αρνείται , αναμετριέται ακόμα και με κάτι που αποδείχτηκε πιο ισχυρό από εκείνον και τον οδήγησε στον πρόωρο θάνατο.

Κοινή λατρεία τους η "γυναίκα", το ανεξερεύνητο.Γράψανε στίχους και μουσική για αυτό το τόσο κοντινό -πλην μυστήριο-στο John , το διαρκές αντικείμενο αναζήτησης και πάθους για τον Παύλο.
Με τόση αγάπη , που κατέληξε να είναι ανατρεπτική, όπως όλες οι μεγάλες αγάπες.

Όπως στους παρακάτω στίχους

Τους  παραθέτω και χωριστά σαν στίχους , για να τους αναδείξω  χωριστά από τις υπέροχες μουσικές που καμιά φορά τις υπερκαλύπτουν

Στην Κ.

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
μα θα `ναι αργά μεσάνυχτα και θα `χεις κουραστεί

Όταν θ’ αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου,
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ’ αγγίξεις το κορμί σου
και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές
Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν’ ακούσουν τη φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

"Woman Is The Nigger Of The World"

Woman is the nigger of the world
Yes she is...think about it
Woman is the nigger of the world
Think about it...do something about it

We make her paint her face and dance
If she won't be slave, we say that she don't love us
If she's real, we say she's trying to be a man
While putting her down we pretend that she is above us
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't belive me take a look to the one you're with
Woman is the slaves of the slaves
Ah yeah...better screem about it
We make her bear and raise our children
And then we leave her flat for being a fat old mother hen
We tell her home is the only place she would be
Then we complain that she's too unworldly to be our friend
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't belive me take a look to the one you're with
Woman is the slaves of the slaves
Yeah (think about it)

We insult her everyday on TV
And wonder why she has no guts or confidence
When she's young we kill her will to be free
While telling her not to be so smart we put her down for being so dumb
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't belive me take a look to the one you're with
Woman is the slaves of the slaves
Yes she is...if you belive me, you better screem about it.

[Repeat:]
We make her paint her face and dance
We make her paint her face and dance
We make her paint her face and dance