Τραπεζική ένωση «απάτη» φτιάχνει η Ευρώπη

Sony Kapoor*

Οι τυμπανοκρουσίες για την τραπεζική ενοποίηση έχουν καταπνίξει τις πιο σημαντικές και επείγουσες συζητήσεις για την αντιμετώπιση της σοβαρής κρίσης στην Ευρώπη. Η ΕΕ συζητά με τέτοια σοβαρότητα πόσο σημαντικό είναι να «επιτευχθεί πρόοδος στην τραπεζική ενοποίηση» που οι πολίτες θα μπορούσαν ακόμη και να πιστεύουν ότι είναι δώρο Θεού προς την ανθρωπότητα – ή τουλάχιστον ότι θα μπορούσε να ανακόψει την κρίση στην ευρωζώνη.Βεβαίως τίποτε τέτοιο δεν ισχύει. Το πακέτο που συμφωνήθηκε για την τραπεζική ενοποίηση αυτή την εβδομάδα αποτελεί, στην καλύτερη περίπτωση,αποπροσανατολισμό από την αντιμετώπιση της κρίσης. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να λειτουργήσει αντιπαραγωγικά σε μακροπρόθεσμη βάση.

Η τραπεζική ενοποίηση προέκυψε ως ιδέα στο αποκορύφωμα της κρίσης, όταν η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη ήταν μία ρεαλιστική πιθανότητα και το ενδεχόμενο μαζικής φυγής των καταθετών από τις ευάλωτες τράπεζες της Ισπανίας δεν άφηνε τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να κοιμηθούν τη νύχτα.

Δεδομένου του γερμανικού βέτο στα ομόλογα ευρωζώνης και γενικότερα στη δημοσιονομική ενοποίηση, η τραπεζική ενοποίηση προέκυψε ως εναλλακτική. Στόχος θεωρητικά ήταν να ευθυγραμμιστούν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες, υπό την προστατευτική ομπρέλα της ευρωπαϊκής εποπτείας, η στήριξη των ευρωπαϊκών κεφαλαίων και η ευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων.
Επισημαίνοντας την αμοιβαιοποίηση των κινδύνων που δημιουργούνται από τις τράπεζες, οι αξιωματούχοι ήθελαν να καθησυχάσουν τους πανικοβλημένους καταθέτες, ώστε να κρατήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες της περιφέρειας. Ήταν μία έξυπνη ιδέα που μετέφερε το μήνυμα ότι η πολιτική της ΕΕ δεν βρισκόταν σε αδιέξοδο, ενώ η αλήθεια ήταν ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που μείωσε τελικά τον πανικό στις αγορές ήταν η υπόσχεση του Μάριο Ντράγκι, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ότι θα πράξει «ότι χρειάζεται». Όποιος αποδίδει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών στην πρόοδο για την τραπεζική ενοποίηση, δεν είναι ειλικρινής.

Η Γερμανία ήταν δύσπιστη θεωρώντας ότι η τραπεζική ενοποίηση είναι ουσιαστικά δημοσιονομική ενοποίηση από την πίσω πόρτα. Και έτσι ήταν. Άλλοι πίστεψαν ότι πρόκειται για ένα ουσιαστικό βήμα για την εύρυθμη λειτουργία της νομισματικής ένωσης μακροπρόθεσμα. Οι πιο θερμοί υποστηρικτές της όμως, συνέχιζαν να«πουλάνε» την τραπεζική ενοποίηση ως μέσο για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης και άλλων που θα μπορούσαν να προκύψουν στο μέλλον. Δεδομένου ότι τα πάντα πλέον στηρίζονται στην πρόοδο που επιτυγχάνεται στο μέτωπο της τραπεζικής ενοποίησης, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο επιτυχημένη ήταν η προσπάθειά τους.

Η Γερμανία εξ αρχής έθεσε βέτο στην κατανομή των κινδύνων και του κόστους από τα αποκαλούμενα «κληροδοτημένα προβλήματα» των τραπεζών της περιφέρειας. Έτσι, οι αξιωματούχοι στην Ευρώπη ελεύθερα παραδέχονται ότι η τραπεζική ενοποίηση θα έχει πολύ περιορισμένη σχετικότητα – αν όχι μηδενική – με την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης. Τι ήταν τόσο επείγον, λοιπόν, που να δικαιολογεί την κατασπατάληση κάθε πολύτιμου πολιτικού κεφαλαίου σε αυτό το έργο;
Σίγουρα μας έχει αποπροσανατολίσει από μέτρα που πραγματικά θα βοηθούσαν τα άμεσα προβλήματά μας. Ακόμη χειρότερα, μπορεί να μεγεθύνουμε τελικά τα ίδια προβλήματα που μας οδήγησαν εξ αρχής στην κρίση. Η ΕΕ έχει μπερδέψει τις προτεραιότητές της, καθώς ωθεί την ολοκλήρωση των χρηματοοικονομικών αγορών, ενώ οι αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας παραμένουν βαθιά κατακερματισμένες.

Προτού ξεσπάσει η χρηματοοικονομική κρίση είδαμε σε λειτουργία την σκιώδη τραπεζική ενοποίηση, με τις πλεονάζουσες γερμανικές (και όχι μόνο) αποταμιεύσεις να κυνηγούν υψηλότερες αποδόσεις και να περνούν ελεύθερα τα σύνορα. Συνέβαλαν να δημιουργηθούν φούσκες στις αγορές κατοικιών στην Ισπανία και την Ιρλανδία και επέτρεψαν στην ελληνική κυβέρνηση να ξεσαλώσει με το δανεισμό.

Μέχρι εκείνο το μοιραίο Σεπτέμβριο του 2008, αυτές οι διασυνοριακές ροές χρηματοδότησης υπερήφανα χαρακτηρίζονταν απόδειξη της επιτυχίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ελάχιστη σημασία δόθηκε στο πως πραγματικά επενδύθηκαν αυτά τα κεφάλαια ή στον αντίκτυπο που είχαν για την πραγματική οικονομία.

Σχεδόν σε μία νύχτα, αυτό το σύμβολο τιμής μετονομάστηκε σε «ανισορροπία». Αυτή η αναγνώριση όμως, η οποία παραδέχεται ότι οι διαβόητες ανισορροπίες στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών αποτελούν πρόβλημα, έγινε πολύ αργά. Όπως παραδεχθήκαμε πολύ αργά ότι η εάν η πραγματική οικονομία είναι κατακερματισμένη τότε δεν έχει τον αντισταθμιστικό μηχανισμό προσαρμογής.
Το πιο σημαντικό μάθημα από την κρίση της ευρωζώνης είναι η επείγουσα ανάγκη να ελαχιστοποιηθεί το κενό ανάμεσα στον ενοποιημένο χρηματοοικονομικό κλάδο και την κατακερματισμένη πραγματική οικονομία. Αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη της έκθεσης του Μάριο Μόντι – του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας που έχει πλέον εξαφανιστεί από το προσκήνιο - για το μέλλον της ενιαίας αγοράς. Η ταξιαρχία της τραπεζικής ενοποίησης έχει καταφέρει τον τερματισμό όλων των συζητήσεων για την αναζωογόνηση της ενιαίας αγοράς, την ολοκλήρωση στον κλάδο υπηρεσιών και τη βελτίωση της κινητικότητας των εργαζομένων.

Ότι κι αν συμφωνηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την τραπεζική ενοποίηση δεν θα καταφέρει τίποτα για την αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης στην οποία παραμένει βυθισμένη η ευρωζώνη. Τουναντίον. Διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ του καλά ενοποιημένου χρηματοοικονομικού κόσμου και της πραγματικότητας μίας διηρημένης αγοράς προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας μπορεί να αυξάνουμε τους κινδύνους για το μέλλον.
Η τραπεζική ενοποίηση - απάτη που βρίσκεται επί τάπητος θα μας προστατεύσει ελάχιστα από αυτούς τους κινδύνους.

*Ο Sony Kapoor είναι διευθυντής του think tank της Re-Define

ΠΗΓΗ: FT.com

www.euro2day.gr

Χειμώνας

                                                                        Vivaldi -Four Seasons- Winter
                                                                         Itzhak Perlman

Ζώντας με περιέργεια

6/12/1990: Πεθαίνει από δόση ηρωίνης ο Παύλος Σιδηρόπουλος
8/12/1980: Δολοφονείται ο John Lennon

Δυο άνθρωποι με πολλά κοινά στοιχεία και έντονες διαφορές .Χωρίς να κάνουμε παραλληλισμούς και συγκρίσεις- θα ήταν τόσο άτοπο και τόσο απάνθρωπο- έζησαν με κοινό στοιχείο την περιέργεια.
Ψυχαναλυτικά θα λέγαμε ότι είχαν μια κοινή αναφορά στη σχέση με τη μάνα τους.Κρίμα που κανείς ψυχαναλυτής ,από όσο γνωρίζω , δεν έχει ασχοληθεί σε βάθος με αυτό.Δεν νιώθω ικανός να το κάνω εγώ φυσικά, απλά το σημειώνω.

Γεννημένοι "με άστρο" και οι δύο, δεν έπαψαν στιγμή να αναζητούν, να περιεργάζονται τα πάντα γύρω τους και να αναρωτιούνται με το Αριστοτελικό "Τι είναι αυτό;"
Την περιέργειά τους την εξέφρασαν και μέσω της τέχνης τους και μέσω της πολυτάραχης ζωής τους σε πολλά επίπεδα, με σημαντικό προσωπικό κόστος.

Ενεργητικός πασιφιστής ο Lennon,  ο σύγχρονος Μπετόβεν όπως τον αποκαλεί ο Μίκης για την ανανεωτική  μουσική του συνεισφορά,συγκρούεται συνεχώς με το εύκολο και πεθαίνει με αλλόκοτα βίαιο τρόπο.
Λάτρης της ζωής ο Σιδηρόπουλος, πρίγκηπας κανονικός σε ένα  βασίλειο που αρνείται , αναμετριέται ακόμα και με κάτι που αποδείχτηκε πιο ισχυρό από εκείνον και τον οδήγησε στον πρόωρο θάνατο.

Κοινή λατρεία τους η "γυναίκα", το ανεξερεύνητο.Γράψανε στίχους και μουσική για αυτό το τόσο κοντινό -πλην μυστήριο-στο John , το διαρκές αντικείμενο αναζήτησης και πάθους για τον Παύλο.
Με τόση αγάπη , που κατέληξε να είναι ανατρεπτική, όπως όλες οι μεγάλες αγάπες.

Όπως στους παρακάτω στίχους

Τους  παραθέτω και χωριστά σαν στίχους , για να τους αναδείξω  χωριστά από τις υπέροχες μουσικές που καμιά φορά τις υπερκαλύπτουν

Στην Κ.

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
μα θα `ναι αργά μεσάνυχτα και θα `χεις κουραστεί

Όταν θ’ αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου,
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ’ αγγίξεις το κορμί σου
και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές
Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν’ ακούσουν τη φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

"Woman Is The Nigger Of The World"

Woman is the nigger of the world
Yes she is...think about it
Woman is the nigger of the world
Think about it...do something about it

We make her paint her face and dance
If she won't be slave, we say that she don't love us
If she's real, we say she's trying to be a man
While putting her down we pretend that she is above us
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't belive me take a look to the one you're with
Woman is the slaves of the slaves
Ah yeah...better screem about it
We make her bear and raise our children
And then we leave her flat for being a fat old mother hen
We tell her home is the only place she would be
Then we complain that she's too unworldly to be our friend
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't belive me take a look to the one you're with
Woman is the slaves of the slaves
Yeah (think about it)

We insult her everyday on TV
And wonder why she has no guts or confidence
When she's young we kill her will to be free
While telling her not to be so smart we put her down for being so dumb
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't belive me take a look to the one you're with
Woman is the slaves of the slaves
Yes she is...if you belive me, you better screem about it.

[Repeat:]
We make her paint her face and dance
We make her paint her face and dance
We make her paint her face and dance

                                               

Βράδια

                         

                                         

                                                                                  Έρχονται βράδια
                                                                   Δημήτρης Μητροπάνος- Βαγγέλης Κορακάκης

Νεό Παραγωγικό Μοντέλο: Μαγαζάκια και Τσιμέντο να γίνει!

Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με καταγραφή ιδρύσεων νέων εταιριών από την   Endeavor Greece, (και σχετικό δημοσίευμα Καθημερινής, δες εδώ) , το 90% των νέων επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν  το 2012 είναι σε μη παραγωγικούς , εξωστρεφείς και καινοτομικούς τομείς, κυρίως δε στους τομείς εστίασης,λιανικής πώλησης ένδυσης και υπόδησηςκ.λ.π. σε σύγκριση με αντίστοιχο ποσοστό 93% το 2008 , πριν αρχίσει η κρίση.
Προφανώς πρόκειται για αναπαραγωγή του παλιού χρεωκοπημένου μοντέλου , όπου το 80% περίπου του ΑΕΠ αναφέρονταν στην εσωτερική ζήτηση, βασισμένη σε δανεικά και σε μια ελάχιστη παραγωγική βάση.Το μέλλον αυτών των επιχειρήσεων ανήκει στα ευκόλως εννοούμενα που παραλείπονται...

Στοιχείο δεύτερο: Σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εξαγωγέων στο οκτάμηνο 2013 οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 2,6 % σχετικά με το αντίστοιχο διάστημα του 2012( αφαιρουμένων των πετρελαιοειδών).Μόνο η μεγάλη αύξηση εξαγωγών των πετρελαιοειδών οδηγεί το σύνολο των εξαγωγών σε ένα 5,4 % αύξηση (ψιλομυρίζει εσωτερικό λαθρεμπόριο αυτό το άλμα εξαγωγών των πετρελαιοειδών, αλλά ας το αφήσουμε προς το παρόν).

Κορυφαίο στοιχείο: Μέσα σε αυτή την κατάσταση που το μόνο που δεν δείχνει είναι την ανάδυση του περίφημου "νέου αναπτυξιακού προτύπου", αλλά την αναπαραγωγή του ίδιου παλιού και χρεοκωπημένου σε πιο μικρή κλίμακα , αλλά με τις ίδιες ακριβώς ανισορροπίες, έρχεται η χαριστική βολή.
Τα όποια λιγοστά λεφτά που βρίσκονται δίνονται σε δρόμους.

Μάλιστα κύριοι, το πιο σημαντικό, η μεγαλύτερη προτεραιότητα σήμερα για να αναστραφεί η βαθιά ύφεση είναι οι δρόμοι.Τα μπετά και τα τσιμέντα. Τώρα τι ακριβώς θα διακινείται σε αυτούς τους δρόμους όλοι μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις.Θα ενώνουν το τίποτε με το πουθενά (όπως έγραφε εύστοχα ο Economist όταν εγκαινιάζονταν η γέφυρα Ρίου Αντιρίου).
Και καλά να πανηγυρίζουν αυτοί που θα ενθυλακώσουν τα λεφτά αυτά.Όλοι οι άλλοι γιατί γιορτάζουν;

Μάλλον μερικοί παρεξήγησαν τον Κέυνς που συμβολικά έγραφε στην Κρίση του '30 , βάλτε έναν να ανοίγει μια τρύπα και έναν να την κλείνει.Άλλο εννοούσε ο μακαρίτης.Δεν εννοούσε ότι αυτό είναι νέο παραγωγικό μοντέλο.

Δυστυχώς οι άνθρωποι δε μαθαίνουν.Επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη, αφού πρώτα τα σιχτιρίσουν για τα δεινά που τους έφεραν.Γιατί τα κίνητρά τους παραμένουν τα ίδια.Και τα μυαλά(μαζί με τα συμφέροντα) κολλάνε.