Οιδιπόδεια τύφλωση

Δεν αναφέρομαι στα κλασικά από ψυχαναλυτική σκοπιά "οιδιπόδεια συμπλέγματα".
Αλλά στη απέλπιδα προσπάθεια του Οιδίποδα να αποφύγει το μοιραίο, και που κάθε "επιτυχημένο" βήμα του τον οδηγεί όλο και πιο κοντά στο τέλος.
"Τυφλωμένος" ακολουθεί βήμα -βήμα μια πορεία γεμάτη "επιτυχίες", το πεταμένο παιδί στα βουνά γίνεται υιοθετημένο αρχοντόπουλο στην Κόρινθο, φεύγει για να αποφύγει τους χρησμούς ,ξεπερνά με τον "επιτυχή φόνο"  του Λαΐου το εμπόδιο στο στενό δρόμο προς τη Θήβα, λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας και απαλλάσει την πόλη από το κακό, γίνεται Βασιλιάς, υπερασπιστής της Πόλης, ευτυχισμένος οικογενειάρχης.
Όταν ένα άλλος τυφλός , ο Τειρεσίας, του "ανοίγει τα μάτια" -μετά από μια άλλη καταστροφή,προς την οδό της κατανόησης της ύπαρξής του και της δράσης του, τυφλώνεται - με την κυριολεκτική έννοια της λέξης- με τα ίδια του τα χέρια,για να μην "βλέπει" τα ανόσια.
 Διαπράτει μια ακόμα ύβρι, στρουθοκαμηλίζει θα λέγαμε σήμερα,γιατί τα "εσωτερικά του μάτια"
βλέπουν μια χαρά. Φεύγει διωγμένος από την Πόλη, αποστερημένος και από τα παιδιά του ακόμα,σαν μια προσπάθεια των πολιτών της Θήβας να διώξουν τον υπαίτιο, τον "ανόσιο".

Ο Θηβαϊκός Κύκλος όμως των Μεγάλων Τραγικών για την Πόλη, δεν τελειώνει...Πολλά δεινά την περιμένουν ακόμα και μόνον ο "παρεξηγημένος από την Ιστορία" Κρέων, θα μείνει εκεί "πρώτος των πολιτών" να την υπερασπίζει