Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς ..κράζομεν.

(συγγνώμην  Θουκιδίδη για την παράφραση...)

Το ότι ο δημόσιος διάλογος ήταν ανούσιος, μιά ακόμα «φούσκα», εκτός θέματος και προσαρμοσμένος πλήρως στην τηλεοπτική πραγματικότητα που ζητάει σε 30 δευτερόλεπτα να «κράζεις» όσο πιο πολύ γίνεται το ξέραμε.
Το ότι οι περισσότεροι από τους επίσημα συμμετέχοντες σε αυτόν, αγνοούν και επιμένουν να θεωρούν προσόν το να αγνοούν τα σχετικά με τα θέματα που μιλάνε , και να αρκούνται σε πιασάρικα κλισέ και αυτό το ξέραμε.
Αλλά το ότι , ενώ διακυβεύονται τόσα πολλά για το –κατά το Ν. Ξυδάκη – «κοινό μας εδώ»,ενώ κυριολεκτικά «καίγεται το σπίτι μας», δεν βρίσκεται κανείς να φωνάξει , «βγάλτε το σκασμό !!! ... και αναλογιστείτε με τι ασχολείστε», δεν ξέρω αν το περιμέναμε. Μάλλον κακώς δεν το περίμενα, εγώ δεν έχω καταλάβει καλά.
Αφορμή, αλλά όχι αιτία, για τις διαπιστώσεις αυτές οι περί πώλησης ακινήτων του δημοσίου και είσπραξης 50 δις(!!!) πομφόλυγες από διάφορες πλευρές των τελευταίων ημερών.
Όλα ξεκίνησαν απο μια παπαριά των τροϊκανών και το πελάγωμα σε βαθμό αηδίας του υποτιθέμενου επιτελείου που διαχειρίζεται την κρίση χρέους. Ήταν ,έχω τη γνώμη απο αυτά που γνωρίζουμε και μπορούμε να εκτιμήσουμε, μια απέλπιδα-ανόητη προσπάθεια να αποφύγουν να παραδεχθούν και να «μεταπείσουν» τις αγορές και δεν ξέρω ποιούς άλλους , για το προφανές αδιέξοδο που συνίσταται στα εξής κυρίως:
1. Στην προφανή αδυναμία να πληρωθεί όλο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας (και όχι μόνο).
2. Στην αναμενόμενη αδυναμία να υπάρξει μια ουσιαστική συμφωνία-πρωτοβουλία σε επίπεδο Ε.Ε., που θα διαλύσει κάθε υπόνοια για χρεωκοπίες χωρών , με πρώτη την Ελλάδα.(Με χαρακτήρα ανάλογο με αυτές τις επεξεργασίες που παρουσίασα στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις μου και όχι μια πιθανή δήθεν « συμφωνία για το τίποτε», ή ακόμα και ένα πλήρες αδιέξοδο ).Αδυναμία που θα πυροδοτήσει αντι να κατευνάσει την κρίση και ίσως την οδηγήσει σε ένα επίπεδο παραπάνω.
3. Στην λιγότερο σημαντική επί της ουσίας, αλλά όχι ασήμαντη για τους χειριστές της υπόθεσης, πλήρη αδυναμία της Ελλάδας να βγεί σοβαρά στις αγορές και να δανειστεί με τα παρόντα δεδομένα όχι το 2011, αλλά και εγω δεν ξέρω πότε.


Μπορεί κανείς να καταλογήσει στις λεγόμενες «αγορές» πολλά. Ότι είναι αεριτζήδες, λαμόγια,τοκογύφοι, ότι θέλετε. Ένα μόνο δεν μπορεί να τους καταλογήσει. Ότι δεν ξέρουν ...αριθμητική!
Ότι δηλαδή δεν μπορούν να υπολογίσουν ότι, πωλητήριο για όλη την Ελλάδα να βάλουμε δεν θα βρεθούν αρκετοί να καταβάλουν 50 δις σε 3-4 χρόνια, αυτή την εποχή ειδικά, ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένα βάρος (νομικό, καταπατήσεων, διεκδικήσεων κλπ) σε αυτή την γη. Ότι όποιος βάζει 50 δις για να αγοράσει οικόπεδα (έστω φιλέτα, έστω κοψοχρονιά), πρέπει να βάλει υπερπολλαπλάσια σε επένδυση για να έχει μια στοιχειώδη απόδοση.Εκτός αν θεωρήσουμε ότι θα τα αγοράσουν τίποτε παπούδες για να τα αφήσουν κληρονομιά στα εγγονάκια τους μετά απο 20 χρόνια. Έτσι λειτουργούν οι αγορές;


Και άντε τους έπεισαν να τα αγοράσουν (λέμε τώρα...). Με αυτά τα 50 δις, αν δηλαδή προφτάσουμε μέχρι το 2015 και δεν χρεωκοπήσουμε πριν τα πάρουμε, πόσο δημόσιο χρέος μπορούμε να αγοράσουμε; 70-80 δις το πολύ, κουρεμένα. Όταν μέχρι το 2015 , με βάση το επίσημο σενάριο το χρέος μας θα έχει φτάσει ίσως και κοντά στα 400 δις (330 είναι τυπικά τώρα). Και λοιπόν; Θα γίνει έτσι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας βιώσιμο; Αστεία πράγματα. Εξάλλου αντίστοιχη φαεινή ιδέα του Αντωνάκη και των φωστήρων του πριν 6 μήνες, με σκοπό μάλιστα να μην μπούμε καν στο μνημόνιο με όπλο τα δις αυτά(!), είχε την ανταπόκριση που της άξιζε, την περιφρόνηση και τον χλευασμό.
Απλά , όπως ένα χρόνο τώρα προσπαθούν χωρίς σχέδιο να κερδίσουν χρόνο.Αλλά οι «αγορές» τους έχουν καταλάβει και φυσικά δεν τις κορόϊδεψαν. Μόνο τα spreads αντέδρασαν, προς τα πάνω βέβαια.
Δεν αποκλείω καθόλου βέβαια, σαν δευτερεύουσα πλευρά της όλης ιστορίας, τίποτε νέες παρέες που έκαναν οι τροϊκανοί στην Αθήνα, να τους υπέβαλλαν την ιδέα με σκοπό να αγοράσουνε μέσα στην αναμπουμπούλα κανένα οικοπεδάκι κοψοχρονιά (ξέρουν τα λαμόγια από αυτά), αλλά όχι και 50 δις!!!


Εν τω μεταξύ , όλοι ασχολούνται όχι με το κεντρικό ζήτημα, το τι θα κάνουμε δηλαδή με την καταστροφή που έρχεται, αλλά με «πατριωτικού» τύπου κορώνες, για την Ελλάδα που πουλιέται ή δεν πουλιέται, για το ποιός είχε την ιδέα πρώτος αλλά την εννοούσε αλλιώς (σιγά μην αποδώσουμε και κανένα Νομπελ Οικονομίας) και τελιωμό δεν έχει.

Την ίδια στιγμή, στην Ευρώπη παίζεται-εν απουσία μας προφανώς- το τελευταίο χαρτί μας πριν την πτώχευση. Η έστω χλωμής πιθανότητας πρωτοβουλία αντιμετώπισης της κρίσης χρέους , που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε για να θέσουμε το πρόβλημα σε άλλη βάση. Αλλά σιγά τώρα, εδώ έχουμε σοβαρά ζητήματα να λύσουμε. Ποιός είναι πιο πατριώτης, ποιός θα κάνει καριέρα πατώντας πάνω σε τέτοιες φαντασιώσεις από τη μια πλευρά και ενοχικές φαντασιοπληξίες από την άλλη, ποιός θα κάνει την ποιό ατακαδόρικη δήλωση, ποιός θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα αφεντικά του, τέτοια πράγματα.

Τα «κραξίματα» θα συνεχίζονται...Δεν διαφαίνονται δυνάμεις με θέληση και δύναμη να πάρουν το παιχνίδι πάνω τους και να βγάλουν το σκασμό οι επιτήδειοι.
Μέχρι να εμφανιστούν τα πραγματικά όρνια και τα πραγματικά κραξίματα...

ΥΓ. Μην παραλείψω, το κερασάκι στην τούρτα, είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας ψήφισης νόμου και θέσπισης συνταγματικής πρόνοιας μετά,που θα απαγορεύει την πώληση ιδιοκτησίας του δημοσίου... Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: