Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Για το περιεχόμενο μιάς ζητούμενης πολιτικής... Δημιουργικότητα

Έχουμε αφήσει στη μέση μια κουβέντα από το προηγούμενο σημείωμα. Για το περιεχόμενο μιας ζητούμενης πολιτικής γιατην Προοδευτική Αριστερά.
Ομολογώ ότι πολλές φορές άρχισα και έσβησα το κείμενο που ξεκινούσα να γράψω, γι αυτό εξάλλου πέρασαν αρκετές ημέρες πριν το κείμενο τούτο αναρτηθεί. Ο βασικός προβληματισμός ήταν φυσικά, τι να πει κανείς σήμερα για το περιεχόμενο μιας πολιτικής της Αριστεράς. Από που να αρχίσει και που να τελειώσει. Τι να θεωρήσει δεδομένο και τι ζητούμενο. Κινδυνεύει το κείμενο να μοιάσει με τις παραδοσιακές «θέσεις» των αριστερών κομμάτων για τα συνέδριά τους που κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, παρά μόνο οι περί την κομματική φιλολογία λεπτολογούντες και την τρίχα τριχοτομούντες.
Δεν κρίνω εαυτόν κατάλληλο, αλλά και δεν επιθυμώ να εμπλακώ σε τέτοια συζήτηση.
Θαυμάσια το κείμενο αυτό λοιπόν μπορεί να σταματήσει εδώ, δείγμα τρανό αδυναμίας, παραδοχή ανυπαρξίας περιεχομένου . Ας το πιάσουμε λοιπόν αλλιώς.

Ας διατυπώσουμε μόνο μερικές αδρές γραμμές, τι θα συνιστούσε πρόοδο για την ελληνική κοινωνία στην σημερινή κατάσταση. Ξέρω, ίσως απογοητεύω κάποιους που θα περίμεναν μεγάλα οράματα, στρατηγικές για το «ξερίζωμα του καπιταλισμού» , την άρνηση της αγοράς σαν μεθόδου παραγωγής και διανομής κοινωνικού πλούτου και άλλα τινά. Ας μιλήσουμε καθαρά. Ακόμα και σχηματικά αν χρειαστεί, αλλά καθαρά.

Δεν έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη της ανθρωπότητας η υπέρβαση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της συνακόλουθης μορφής κοινωνικής οργάνωσης. Δεν έχουμε κατά νου κάποιον καλύτερο τρόπο αποδοτικής οργάνωσης της παραγωγής και διανομής πλούτου από την αγορά , με τα όποια προβλήματα η ίδια δημιουργεί (ανισότητες, εκμετάλλευση, κ.λ.π). Προφανώς υπάρχει ακόμα περιθώριο ανάπτυξης παραγωγικών δυνάμεων υπό τον συγκεκριμένο τρόπο παραγωγής.

Η Αριστερά, και το μαρτυρεί αυτό η ιστορία της, περιέχεται μέσα σε αυτόν τον κοινωνικό σχηματισμό . Η άρνησή του ως ιστορικά τελεσίδικου από την μεριά της, σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται και άρνηση συμμετοχής σε αυτόν. Επιδιώκει ακόμα και την ανάληψη πολιτικής διεύθυνσής του , εν γνώσει των ορίων. Τέτοια άρνηση ισοδυναμεί με άρνηση της ύπαρξής της σαν προωθητική δύναμη. Την τοποθετεί είτε σε θέση ενός μεγάλου και ιδιότυπου «συνδικάτου» ,είτε σε θέση θρησκευτικής σέχτας που αναμένει την Δευτέρα παρουσία φροντίζοντας στο μεταξύ να προετοιμαστεί γι αυτήν τη «μεγάλη ώρα» (όπως άλλοι ετοιμάζουν τις ψυχές τους για μια αντίστοιχη ώρα.) Για να μην αναφερθούμε στην αντίληψη (που ανήκει σε προ μαρξιστικές φάσεις της) περί λειτουργίας της ως «άμμου που χαλάει τα γρανάζια του συστήματος», αντίληψη βαθιά συντηρητική.

Η Αριστερά , αν θέλει να είναι Προοδευτική και ζώσα , οφείλει να ασκεί προωθητική πολιτική εκφράζοντας τα τμήματα της κοινωνίας των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από αυτήν την εξέλιξη. Ανήκει, ή μάλλον οφείλει να ανήκει, στην ροή του ποταμού της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών και μάλιστα στα πιο δυναμικά ρεύματα αυτού του ποταμού. Οφείλει να πρωτοπορεί στην βελτίωση των όρων ζωής των ανθρώπων και μάλιστα ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται σε μεγαλύτερη δυσχέρεια και σε κατάσταση περιορισμένων ευκαιριών και δικαιωμάτων. Οφείλει συνεπώς να νοιάζεται και να συμμετέχει στην εξέλιξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, και από πρωτοποριακή θέση μάλιστα , να οδηγεί ή υποστηρίζει την εξέλιξη αυτή.
Αν έπρεπε να συνοψίσω σε μία φράση όλα αυτά που οφείλει να κάνει μια σύγχρονη προοδευτική Αριστερά, θα έλεγα με ίσως αξιωματικό τρόπο ,να είναι δημιουργική και να υποστηρίζει πολιτικές που κάνουν τους ανθρώπους δημιουργικούς.
Γνωρίζω ότι δεν ακούγεται ιδιαίτερα «επαναστατικό» με παραδοσιακούς όρους. Μπορεί να θεωρηθεί ότι φτωχαίνω το περιεχόμενο και τους στόχους μιας Αριστερής πολιτικής.

Αλλά ας το ξανασκεφτούμε.
Τι πιο προοδευτικό ΣΉΜΕΡΑ από αυτό σε μια κοινωνία σαν την ελληνική ( και όχι μόνο) , που καθυστερεί, υποβαθμίζεται οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά. Που διακρίνεται για την φοβικότητά της σε κάθε μορφής αλλαγή. Που καταναλώνει χωρίς να παράγει. Που απαξιώνει καθημερινά την παιδεία, τις δεξιότητες και τα ταλέντα των μελών της και ιδιαίτερα των νιάτων της. Που επιβραβεύει το βόλεμα, την ιδρυματοποίηση των πολιτών της στις αγκάλες ενός άθλιου κράτους (και που θεωρεί ακόμα χειρότερα προοδευτική την ιδρυματοποίηση αυτή). Που προμοτάρει σαν δήθεν «επιτυχημένους» σε κάθε τομέα, τους πιο τυχάρπαστους και διεφθαρμένους αεριτζήδες . Που ακόμα και η ιθύνουσα τάξη της, φροντίζει για την αναπαραγωγή της όχι μέσα από το επιχειρείν αλλά κυρίως απομυζώντας τους πόρους του κράτους με τον πιο αντιπαραγωγικό τρόπο.
Μήπως τελικά ότι πιο προοδευτικό σήμερα στην Ελλάδα θα είναι μια έξαρση δημιουργικότητας:

5 σχόλια:

Left Liberal Synthesis είπε...

Ανεστιε
Καταπληκτικο κείμενο

Θα ήθελα να το αναδημοσιεύεσω στο ιστολόγιο μου

Θα ηθελα και την τυπικη σου επιβεβαιωση

Καλη συνέχεια

ANESTIOS είπε...

Σε ευχαριστώ αγαπητέ LLS.
Εννοείται πως έχεις την επιβεβαίωσή μου. Μιά μέρα, που ξέρεις, μπορεί να γίνει και ανάποδα η αναδημοσίευση, με την άδειά σου πάντα

Ανώνυμος είπε...

Συλλογή Υπογραφών για Έκτακτο Συνέδριο του Συνασπισμού



Το καταστατικό του Συνασπισμού στο κεφ. 8, προβλέπει:

III. Έκτακτο Συνέδριο
α. Ανάμεσα στα τακτικά Συνέδρια του Κόμματος μπορεί να συγκληθεί έκτακτο Συνέδριο με όλες τις αρμοδιότητες του τακτικού.
β. Τη σύγκληση εκτάκτου Συνεδρίου μπορεί να ζητήσει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή ή Πολιτικές Κινήσεις που αντιπροσωπεύουν το 1/4 των μελών του. Ακόμη όταν το ζητήσει το 15% των μελών του.
γ. Η σύγκληση του εκτάκτου Συνεδρίου πραγματοποιείται το πολύ μέσα σε 3 μήνες από τη στιγμή που διατυπώνεται το σχετικό αίτημα.




κλικ επάνω στην εικόνα και εκτύπωση
έτοιμη, έτοιμος για συλλογή υπογραφών
καλή επιτυχία!

Διαδώστε το!

Όσοι, όσες συμφωνούν ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει επιτέλους και αυθεντικά η βάση, τα μέλη και οι φίλοι του Συνασπισμού που αγωνιούν αλλά και είναι ενωμένοι/ες, χωρίς τις παθογένειες που μαστίζουν την ηγεσία ας βοηθήσουν αυτήν την προσπάθεια.
Ας πάρουμε τις εξελίξεις στα χέρια μας

Σε αυτό το ιστολόγιο θα ανακοινώνονται ως σχόλια δικά σας και κάθε τόσο θα αθροίζονται, οι υπογραφές που προοδευτικά θα συγκεντρώνονται γραπτά στο παραπάνω υπόδειγμα ή όποια αναπαραγωγή του.
Επίσης θα ανακοινώνονται επώνυμες δηλώσεις υποστήριξης από μέλη, φίλους ή Πολιτικές Κινήσεις του Συνασπισμού.

OnWine είπε...

Ενδιαφέρον κείμενο...

Ξεκινά με δεδομένη την αριστερά... επειδή δεν έχω παρακολουθήσει προηγούμενα κείμενά σου, υποθέτω ότι κάποια από τις ...πάμπολλες "αριστερές" θα έχεις στο μυαλό σου, γιατί η γραφή σου δεν υποδεικνύει άνθρωπο που έχει ...αποφασίσει γιά την μοναδικότητα της Αριστεράς και -κυριώς- γιά τον αυθεντικό εκπρόσωπό της στην Ελλάδα...

Και καταλήγει να αναιρεί κάθε γνωστή "αριστερά", κάθε ιδιότητα που συνήθως αποδίδεται σε αυτή, κάθε επαναστατικότητα, ανατροπή, διαφορετικότητα, ονοματίζοντας "αριστερά" την ..."... έξαρση δημιουργικότητας"!

Τελικά, δεν είναι λογικότερο να αναρωτηθείς αν απόμεινε κάτι πέραν του "όρου" αριστερά... και τι χρησιμότητα έχει να ονοματίζουμε "αριστερά" τα χίλια δυό (όπως και εσύ κάνεις εδώ) κουβαλόντας και προσδίδοντας στους ταπεινούς, κοινούς και ουσιαστικά υιοθετημένους από όλους στόχους ένα τόσο φορτισμένο όνομα, και προσδίδοντας στους ίδιους στόχους τους "συνειρμούς" του ταλαίπωρου ονόματος?

Την καλησπέρα μου...

ANESTIOS είπε...

Αγαπητέ Sxoliastis,
όντως δεν εχω αποφασίσει γιά την μοναδικότητα της Αριστεράς και τον αυθεντικό εκφραστή της στην Ελλάδα (ούτε και αλλού άλλωστε),εξ' αυτού δε και το ανέστιος. Και το πιο σημαντικό, δεν νομίζω ότι θα ξαναδούμε αυθεντικούς εκφραστές, όχι τουλάχιστον με την έννοια που το συζητούσαμε τον προηγούμενο αιώνα (κάποιοι το συζητούν ακόμα και κάποιοι άλλοι τους υποδύονται και μάλιστα με τρόπο που αποκλείει κάθε άλλον). Αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα.

Μένω όμως στην πιο καίρια , όπως εκτιμώ εγώ, γιά την συζήτησή μας φράση σου΄
"Και καταλήγει να αναιρεί κάθε γνωστή "αριστερά", κάθε ιδιότητα που συνήθως αποδίδεται σε αυτή, κάθε επαναστατικότητα, ανατροπή, διαφορετικότητα, ονοματίζοντας "αριστερά" την ..."... έξαρση δημιουργικότητας"!

Εδώ νομίζω ότι ειναι ο πυρήνας της διαφορετικής μας θεώρησης γιά την Αριστερά. Οι ιδιότητες που συνήθως της αποδίδονται και πως αυτές αξιολογούνται κάθε ιστορική περίοδο. Η αξιόλόγηση αυτή είναι και μόνο τέτοια μπορεί να είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Ούτε με βάση την ιδεολογία και μόνο, ούτε με βάση ένα "τελικό στόχο" και μόνο,ούτε με βάση μιά " ανατρεπτική" γενικά και αόριστα διάθεση και μόνο.

Η τοποθέτησή μου αφορά την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο , ρητά δεν αφορά σε μια στρατηγική τοποθέτηση γιά το μέλλον. Και δεν χαρακτηρίζεται η περίοδος αυτή η "ηρωική" περίοδος για την Αριστερά ( το έγραψα εκ των προτέρων , θα απογοητεύσω όσους περιμένουν την μεγάλη ανατροπή..)
Αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι δεν έχει ρόλο. Κάθε εποχή έχει μιά Αριστερά και δεν είναι πάντα και απαραίτητα επαναστατική περίοδος.
Τον ρόλο αυτό της Αριστεράς σήμερα, αναζητώ.Αν είχα τη γνώμη ότι δεν έχει να κάνει τίποτε παρά να "προετοιμάζει" την μεγάλη ώρα, δεν θα μιλούσα καθόλου.

Αν αυτό που περιγράφεις ως "ταπεινούς, κοινούς και ουσιαστικά υιοθετημένους από όλους στόχους ", είναι έτσι όπως το λες (κοινοί και ουσιαστικά υιοθετημένοι από όλους) τότε έχεις δίκιο. Βάζω μιά αριστερή σάλτσα.
Πολιτικά όμως κρίνοντας το σήμερα, βλέπεις να ισχύει κάτι τέτοιο;
θα με ενδιέφερε να έχω τη γνώμη σου σε αυτό το θέμα.Ποιές πολιτικές ( και όχι λεκτικά ευχολόγια) ασκούνται σήμερα στην κατεύθυνση μιας "ταπεινής έξαρσης δημιουργικότητας";

Πολύ φιλικά

Ανέστιος