Τελικά, υπάρχουν τα λεφτά;

Το ερώτημα αυτό κινδυνεύει να αναδειχθεί στο διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών. Όλοι με βάση αυτό σε τελική ανάλυση υποτίθεται ότι κάνουν το λογαριασμό τους, καταθέτουν προτάσεις. Επιπλέον δε και ανάλογα με την μονολεκτική απάντηση στο ερώτημα τείνουν να χαρακτηριστούν προοδευτικοί ή συντηρητικοί ( όσοι απαντούν ναι) και συντηρητικοί ή δεξιοί (όσοι απαντούν όχι). Δείγμα και αυτό το τελευταίο φτώχειας λόγου και ακόμα μεγαλύτερης φτώχειας σκέψης.
Παρεμπιπτόντως το ίδιο ερώτημα με άλλη μορφή είχε τεθεί και στο ξεκίνημα της χρηματοπιστωτικής κρίσης. «Που πήγαν βρε παιδιά τα λεφτά;». Όπως κατάλαβαν όλοι στην πορεία ,πήγαν εκεί που πάει ο αέρας όταν σκάει ένα φουσκωμένο μπαλόνι. Στη φυσική του θέση, άπιαστος. Βέβαια όχι για όλους και όχι όλα τα λεφτά. Κάποιοι, τα είχαν τσεπώσει σε κανονικό ρευστό, ενώ έβαζαν τους άλλους (και τις ίδιες τις εταιρείες τους βεβαίως) να τζογάρουν σε εικονικό ρευστό ,σε «χαρτιά». (Συγγνώμην, σε εποχές ηλεκτρονικής διακίνησης δεν τα λένε «χαρτιά» βρε παλιομοδίτη, «κλικ σε PC» τα λένε...).
Αλλά ας μην φεύγουμε από το θέμα μας, μια άλλη φορά θα το πιάσουμε και αυτό. Μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναδημιουργηθεί μια παρόμοια φούσκα και μέχρι να σκάσει και αυτή , θα έχουμε καιρό να τα λέμε ,να τα εξηγούμε και να μην μαθαίνουμε.
Οι πιο σοφές απαντήσεις σε απλοϊκά ερωτήματα και στο βαθμό που δε μας τις κάνουν μικρά παιδιά (τα οποία σε αυτό το επίπεδο διανοητικής ωρίμανσης καταλαβαίνουν δικαιολογημένα από ένα «ναι» ή ένα «όχι»και από ένα «καλό» ή ένα «κακό»), είναι το «εξαρτάται». Ξέρω, ωραιότατος τρόπος υπεκφυγής. Σίγουρα; Για να δούμε.

Εξαρτάται λοιπόν :
- Από την τοποθέτηση επί του περιεχομένου του ερωτήματος : Ποιών λεφτά; Που βρίσκονται τώρα;Είναι πραγματικά ή όχι; Είναι αυτών που τα κατέχουν ή είναι δανεικά; Πως τα χρησιμοποιούν αυτοί που τα έχουν; Τα έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν ή τα έχουν αποταμιευμένα ή επενδεδυμένα και που, κ.λπ.κ.λ.π
-Από την τοποθέτηση επί του σκοπού του ερωτήματος: Για να τα κάνουμε τι; Να τα φάμε; Να ξεπληρώσουμε λογαριασμούς και δανεικά; Να τα επενδύσουμε; Που ακριβώς να τα επενδύσουμε; Να τα επενδύσουμε σε ποιον χρονικό ορίζοντα απόδοσης; Να τα δώσουμε για κοινωφελείς σκοπούς; Πώς να τα μοιράσουμε , σε ποιους και για ποιο λόγο;Ποιοι τα έχουν πιο πολύ ανάγκη; Να τους δώσουμε να τα φάνε ή να τα χρησιμοποιήσουμε για να μάθουν να ψαρεύουν (κατά την γνωστή διδακτική κινέζικη ιστορία);κ.λ.π., κ.λ.π.
-Από το ποιος θέτει το ερώτημα και δίνει τις απαντήσεις: Εγώ; Ατομικά ο καθένας ; Μια εταιρεία; Ένα ίδρυμα ; Ένα κόμμα ; Το κράτος;
Προσοχή: Στο τελευταίο και ίσως πιο κρίσιμο σημείο (ποιος ρωτάει και ποιος απαντάει) δεκτές όλες οι πιθανές απαντήσεις, εκτός της πιο δημοφιλούς : Η Κοινωνία. Δηλαδή; Δείξτε μου το πρόσωπό της παρακαλώ να ξέρω με ποιόν συνομιλώ.
Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά πριν απαντήσουμε.
Ο γράφων θα τα σκεφτεί επίσης πριν επανέλθει με κάποια πιο συγκεκριμένα σχόλια, παρατηρήσεις και απόψεις αναφορικά με την συγκεκριμένη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία την συγκεκριμένη περίοδο και σχετικά με την διανομή των πόρων μας.

Υ.Γ. Επίτηδες έβαλα την φρασούλα «σαν κοινωνία», για να αυτοπροβοκαριστώ και να με ρωτήσει κάποιος. «Μα καλά σου έδειξε το πρόσωπό της τώρα και συνομιλείς μαζί της; Άλλα έλεγες 10 γραμμές πιο πάνω»
Στην πραγματικότητα , θεωρώ ότι από τις προηγούμενες αναρτήσεις , έχω ξεκαθαρίσει από ποια σκοπιά ισχυρίζομαι ότι θέτω και απαντώ τα ερωτήματα (κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δεχτεί ότι είναι και έτσι, ας το κρίνει)