Και ξαφνικά (;) η αποχή έγινε προοδευτική πολιτική επιλογή!
Το «πάμε παραλία» που ωμά προπαγανδίζει για λογαριασμό πολλών και μεταξύ άλλων πολλών ο εθνικός μας λαϊκιστής, έγινε όχι απλά μοδάτο αλλά και πολιτικώς ορθόν. Προοδευτική και αριστερή παρακαλώ στάση, απέναντι στα πραγματικά αδιέξοδα της κοινωνίας (νοούμενης όχι ως ενιαία σούπα, αλλά σαν διαρκώς μεταβαλλόμενη σύγκρουση και ανασύνθεση μικρών και μεγάλων συμφερόντων) και του εξ αυτής εκπορευόμενο πολιτικό σύστημα. Με μόλις αποκρυπτόμενη αγαλλίαση τα ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν πράξη συνειδητοποίησης από τους πολίτες του αδιεξόδου την στάση να πάμε για μπάνιο, ενώ ταυτόχρονα με δάκρυα γνωστού ερπετού που όπως και αυτά συχνάζουν στους βούρκους, κάνουν επικλήσεις για μια αντιμετώπιση του φαινομένου.
Αν θυμάμαι καλά, η αποχή από εκλογική διαδικασία, όταν δεν είναι μια πράξη ανεύθυνη είναι μια πράξη ενίοτε προπαρασκευαστική μιας άλλης πιο ριζοσπαστικής, της επανάστασης. Αρνούμαι την διαδικασία , σημαίνει αρνούμαι την ουσία της είτε από θέση αρχής , είτε κατά πολιτική επιλογή που προετοιμάζει μια επόμενη. Αν επίσης καταλαβαίνω καλά, μάλλον η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε προεπαναστατική κατάσταση...Αρνούμαι την διαδικασία δεν είναι σε καμία περίπτωση ισοδύναμο του αποδοκιμάζω το πολιτικό σύστημα στην παρούσα του μορφή, ή δεν με καλύπτει καμία από τις υπαρκτές επιλογές.
Είναι δεδομένο εδώ και αρκετά χρόνια, ότι εμφανίζεται μια συνεχής υποχώρηση της πολιτικής έναντι του συνεχώς ισχυροποιούμενου πόλου της οικονομίας, κυρίως μέσα από την γιγάντωση –υπερσυγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Σε συνδυασμό με την θλιβερή ανεπάρκεια της οργανωμένης πολιτικής, και δυστυχώς την κορυφαία ανικανότητα της ποικιλόμορφης Αριστεράς να οργανώσει πολιτικό ρεύμα (έξω από τον θλιβερό δογματισμό και την ελαφρού τύπου - life style – δραστηριότητα ), αυτό οδήγησε στην πλήρη απαξίωση της έννοιας της πολιτικής στη ζωή μας.
Ας θυμηθούμε όμως: μέχρι τα σήμερα αυτή είναι η διαδικασία που η ανθρωπότητα έχει αναδείξει για την διαχείριση των κοινών της υποθέσεων. Η άρση αυτής της δυνατότητας- με όλες τις αναγνωρισμένες και μη αδυναμίες της- τοποθετεί την διαχείριση αυτών των κοινών με τον πιο ανεξέλεγκτο τρόπο στα χέρια των ισχυρών, των «τεχνικών της εξουσίας», δηλ. τελικά των διαφημιστών για λογαριασμό των αφεντικών τους. Αποστερεί κάθε δυνατότητα των αδύνατων, των μειονεκτούντων σε ευκαιρίες να διεκδικήσουν και να πραγματώσουν καλύτερες προϋποθέσεις και ευκαιρίες βελτίωσης της ζωής τους. Μοιάζει σε κανέναν κάτι τέτοιο προοδευτικό; Γιατί σαν τέτοιο παρουσιάζεται, κολακεύοντας την απαρέσκεια προς την πολιτική και μετασχηματίζοντάς την βαθμιαία αλλά σταθερά σε απαξίωση της πολιτικής διαδικασίας , δηλ. της δημοκρατίας.
Δεν θα υπερασπίσουμε το παρόν πολιτικό σκηνικό,κόμματα , επηρεάζοντες και πολιτικό προσωπικό. Αλλά δεν είμαστε και στραβοί, να μην βλέπουμε από πια πλευρά λοιδορείται. Να μην βλέπουμε ποιοι τρίβουν τα χέρια τους, πίσω από την φθαρμένη τους σκηνή, που όσο πιο φθαρμένη γίνεται τόσο και πιο διάφανη.
Το ελάχιστο, αν και όχι αρκετό , που πρέπει όλοι μας να κάνουμε είναι να τους απαντήσουμε. Δεν πάμε παραλία, πάμε κάλπη. Άσχετα από τι θα ψηφίσουμε , ακόμα και ψήφοι που δεν προσμετρώνται στις έγκυρες ψήφους, θα δώσουν ένα ελάχιστο πλην σημαντικό εδώ που φτάσαμε μήνυμα Είμαστε εδώ.
Το τι θα κάνουμε όσοι είμαστε εδώ, θα το δούμε στην συνέχεια.
1 σχόλιο:
Αποδεχόμενος την πρόσκλησή σου διάβασα το άρθρο σου. Συμπλέουμε σε αρκετά σημεία. Μου άρεσε πολύ η φράση: «Η άρση αυτής της δυνατότητας- με όλες τις αναγνωρισμένες και μη αδυναμίες της- τοποθετεί την διαχείριση αυτών των κοινών με τον πιο ανεξέλεγκτο τρόπο στα χέρια των ισχυρών, των “τεχνικών της εξουσίας”». Μου θύμησες τον Πλάτωνα που αναφέρει στην Πολιτεία πως οι «τεχνικοί» και «ειδικοί» είναι οι πλέον Ακατάλληλοι για να κρίνουν το τι είναι και τι δεν είναι καλό για τον τελικό αποδέχτη του προϊόντος τους. Αυτό το αποφασίζει ο χρήστης, ο τελικός αποδέκτης. Επομένως, ναι, πάμε κάλπη!...
Δημοσίευση σχολίου