Στη φύση δεν υπάρχουν μόνο πεδιάδες και κοιλάδες .Υπάρχουν ανηφοριές, κατηφοριές, λαγκάδια και χαράδρες. Τα πιο δύσκολα σημεία είναι όμως πάντα τα όρια. Εκεί που κάτι από αυτά τελειώνει και αρχίζει κάτι άλλο. Στην οριακή αυτή περιοχή , πρέπει να κάνει κανείς αξιολογήσεις και επιλογές.Αυτό είναι που δυσκολεύει τα πράγματα και όχι αν η περιοχή που αφήνουμε είναι η εύκολη και αυτή που θα μπούμε η δύσκολη, ή το ανάποδο.
Είναι η ανάγκη να δούμε από την περιοχή του ακρότατου ορίου του αυτό που αφήνουμε (χωρίς να το αφήνουμε ποτέ) και από από μιά αρχή (νέο ακρότατο όριο) αυτό στο οποίο εισερχόμαστε (και που μάλλον έχουμε ξαναπεράσει). Τίποτε όμως δεν είναι το ίδιο όταν το βλέπουμε από τα όριά του.Με το ένα πόδι από τη μιά μεριά και το άλλο από την άλλη, όλα είναι διαφορετικά.Οι στιγμές τοποθετημένες στα όρια είναι όμορφες, επικίνδυνες, συναρπαστικές και καθοριστικές.Και κρατάνε πολύ...Για όσους το επιθυμούν.
Δεν θα νιώσουμε ποτέ τον κόσμο γύρω μας, τη φύση , την κοινωνία , τους ανθρώπους, τον εαυτό μας, αν δεν ζήσουμε στα όρια. Αν δεν ζήσουμε τις μοναδικές αυτές "στιγμές", με τις αισθήσεις μας και το μυαλό μας, τα μόνα εργαλεία κατανόησης που διαθέτουμε.
Καμιά θέα δεν είναι καλύτερη από αυτή που γίνεται από τις κορυφογραμμές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου