tag:blogger.com,1999:blog-9080520489967853375.post673817656070530561..comments2019-10-07T15:34:54.265+03:00Comments on ΑΝΕΣΤΙΟΣ: Το (νεο)φιλελεύθερο «μαντρί» και η αντισυστημική ψήφοςANESTIOShttp://www.blogger.com/profile/01602124187030713355noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-9080520489967853375.post-5759718916181951692018-02-20T17:42:02.847+02:002018-02-20T17:42:02.847+02:00Οι περισσότερες διαπιστώσεις είναι σωστές. Όμως η ...Οι περισσότερες διαπιστώσεις είναι σωστές. Όμως η οπτική γωνία είναι στενή. Διότι εκτός από τα μεσαία κοινωνικά στρώματα - για την στασιμότητα ή και συμπίεση των οποίων γίνεται παντού και διαρκώς λόγος, και δικαίως - στις κοινωνίες υπάρχουν και πιο αδύναμα στρώματα και κοινωνικές τάξεις. Η συμπερίληψη όλων των εκτός ελίτ σε έναν άμορφο ισοπεδωμένο «λαό» - με το μοντέλο των Λακλάου και Μουφ - δίνει παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Αποτέλεσμα της ισοπέδωσης στην ανάλυση της κοινωνίας είναι η ισοπέδωση ανόμοιων πολιτικών προτάσεων και δυνάμεων σε επιφανειακά όμοιες κατηγορίες («αντισυστημικούς» ή και «λαïκιστές»).<br />Βέβαια, άν η προεδρία Τραμπ - και το κόμμα του που τον ακολουθεί, με τις φορολογικές ελαφρύνσεις υπέρ των πλουσίων κτλ - χαρακτηριστεί «αντισυστημική», τότε ο χαρακτηρίζων απλώς υιοθετεί το επιχειρηματολογικό οπλοστάσιο των νοεοφιλελεύθερων (που διεκδικούν το μονοπώλιο στην αυθεντική εκπροσώπηση του «συστήματος», δηλαδή του καπιταλισμού). Εξίσου παράδοξο δεν είναι να μιλάμε για «αντισυστημικούς» Μπόρις Τζόνσον, Βίκτορ Ορμπάν, Γερμανούς Εναλλακτικούς, Ταγίπ Ερντογάν κ.ο.κ.; <br />Ο δε συλλογικός χαρακτηρισμός «λαïκιστές», όταν γίνεται χωρίς λεπτότερες διακρίσεις, αποσιωπά το γεγονός ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται ουσιαστικά για μορφές νέας Δεξιάς, σκληρής Δεξιάς, στις περισσότερες περιπτώσεις Ακροδεξιάς. Άλλωστε, τα λαïκίστικα χαρακτηριστικά τους είναι κυρίως ρητορική, ενώ οι πραγματικές πολιτικές αποφάσεις τους διέπονται από το χαρακτηριστικό που τονίζει ο Μάρτιν Γουλφ των FT: Πλουτολαïκισμός.<br />Η συμπερίληψη στον λαïκισμό μη δεξιών κομμάτων ή πολιτικών όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και ο Σάντερς, είναι μια συνταγή φιλελεύθερων σεφ η οποία δικαίως αμφισβητείται σφόδρα στην πολιτική επιστήμη - χαρακτηριστικά βλ. Γιαν Βέρνερ Μύλλερ. Ακόμη και ο Κόρμπιν θεωρείται από μερικούς φιλελεύθερους λαικιστής. Με τη φόρα που πήραν, γιατί να μην αναγορεύσουμε αναδρομικά «λαïκιστές» και την κλασική τριάδα Πάλμε/Μπραντ/Κράισκυ; Crisis and Critiquehttps://www.blogger.com/profile/11531350509013159303noreply@blogger.com